Kuala Lumpur
Kosmopolityzm po azjatycku
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Pozycję Chińczyków można więc w jakimś sensie historycznie asocjować z rolą Żydów w Europie Środowej i Wschodniej przed 1939 rokiem. I także oni w przeszłości niejednokrotnie podobnie narażeni byli na wynikające ze zbliżonych pobudek i również wyzyskiwane dla celów politycznych rasistowskie resentymenty połączone z aktami przemocy. Napływ Chińczyków ustał po powstaniu ChRL. Ludnością stricte miejską są również Hindusi. Od Overseas Chinese dużo mniej mnodzy przywędrowali do Malezji z grubsza w tym samym okresie co Chińczycy, tj. podczas kolonialnych rządów brytyjskich, z subkontynentu indyjskiego, politycznie tworzącego wtedy Indie Brytyjskie. Przy czym mianem Hindusów obejmowani są też imigranci z terenów dzisiejszego Bangladeszu i Pakistanu (zatem krajów z dominacją nie hinduizmu lecz islamu). Będąc do pewnego stopnia podporą panowania brytyjskiego i zażywając wynikającego stąd uprzywilejowania wobec rodzimej ludności malajskiej lokowali się Hindusi aż po uzyskanie przez Malezję niepodległości w 1957 roku adekwatnie wysoko na drabinie społecznej.
Pozycję tę na niektórych płaszczyznach zachowali po dziś dzień (White Collar). Poziomem formalnego wykształcenia, często wszędzie wysokim pośród Overseas Indians, znajdującym odbicie między innymi w wyższych dochodach, wciąż wyraźnie dystansują oni Malajczyków. Na Malaysian Indians składają się w przygniatającej, bo oscylującej koło 85% mierze, Tamilowie, lud proweniencji drawidyjskiej, autochtonicznie z południowych Indii i przyległej im północnej Sri Lanki (Sri Lankan Tamils). Na ulicach KL mocno rzucają się oni w oczy, od innych Azjatów bardzo łatwi do rozpoznania, już choćby za sprawą swej ciemniejszej karnacji, niekiedy prawie czarnej, tudzież chyba idących z tym w parze kolorowych strojów jako też swego rodzaju ruchliwości i żywotności. Z reguły są też przyjaźni i sympatyczni, szybko nawiązujący kontakt, skorzy do rozmowy, niejednokrotnie sami ją inaugurujący, co czyni kontrast względem Chińczyków, jakby cichych i spokojnych, zamkniętych w sobie, zazwyczaj też niechętnych wyróżnianiu się z malajskiego otoczenia, z silnymi za to tendencjami do wtapiania się weń (dotyczy to też sąsiednich krajów z historycznie podobnymi źródłami chińskiej prezencji).
Mimo iż proporcje narodowościowe od chwili uzyskania przez Malezję suwerenności uległy naturalnie istotnym fluktuacjom, tutaj oczywiście na korzyść Malajczyków, wspieranych przez władze swego państwa narodowego, np. poprzez faworyzowanie w służbie publicznej, jak to zresztą bywa w każdym takim przypadku, by daleko nie szukać vide choćby kazus Europy Środkowej i Wschodniej po 1918 roku, obie te zbiorowości, chińska i hinduska, uważane za mniejszościowe, wciąż generują ważki odsetek Malezyjczyków. Zasadniczo grupy narodowościowe Malezji dzielone są na Bumiputras i Non-Bumiputras. Terminem Bumiputras, budzącym kontrowersje i o antymniejszościowych konotacjach, wywodzącym się z indoaryjskiego sanskrytu a znaczącym tyle co Son of the Land albo Son of the Soil, zbiorczo definiuje się Malaysian Malays plus innych Indigenous Peoples. Ci ostatni, czyli malezyjscy aborygeni, żyją w wewnętrznych dżunglach środkowej części Półwyspu Malajskiego (Orang Asli) oraz przede wszystkim w Malezji Wschodniej, na wyspie Borneo, tj. w stanach Sabah i Sarawak, z takimi Native Borneans jak Dajakowie. Przeważnie używają różnych języków bądź narzeczy austronezyjskich i są etnicznie spokrewnieni z Malajczykami Właściwymi.
Tu pewną ciekawostką jest możliwość uznania za Bumiputras niektórych Euroazjatów, mianowicie tych będących w stanie udowodnić swe korzenie z Portugalii. Do drugiej z nadmienionych grup, Non-Bumiputras, kwalifikowana jest cała reszta, czyli głównie Chińczycy i Hindusi (Chinese, Indian, Others). Bumiputras stanowią 68% ludności, z czego 54% przypada na Malays Proper (Muslim Malays). Odsetek Malaysian Chinese spadł z blisko 40 przed 1957 rokiem do 23. Z kolei udział Malaysian Indians, najmniejszej z trzech naczelnych grup narodowościowych, zamyka się w 7%. Jest to jak już zasygnalizowano etniczny obraz całego kraju. Akcenty nieco inne przyjmuje on w samej Malezji Zachodniej, jako też w jej ośrodkach miejskich, z mocną koncentracją tamże ludności niemalajskiej, zwłaszcza w stolicy kraju. Kiedyś była KL miastem w ogóle chińskim. U schyłku 19. stulecia partycypacja Chińczyków dochodziła tam do 80%, aby jeszcze w dekadach nam bliższych przekraczać połowę (w 1947 roku 63% a 52% w 1980).
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz