Mediolan
Kwintesencja włoskiej Północy

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Mediolan. Stolica Lombardii, serce włoskiej Padanii, jednego z realnie najzamożniejszych obszarów w skali świata, ekonomiczny punkt ciężkości kraju. Promieniująca na całą Europę agregacja przemysłu chyba wszelkich możliwych branż, jeden z wierzchołków uformowanego przełomem XIX i XX wieku gigantycznego włoskiego Triangolo Industriale (Torino?Milano?Genova).
Południowy filar megazurbanizowanej europrzestrzeni od Anglii przez Benelux i Republikę Federalną, określanej Blue Banana bądź European Megalopolis (Manchester?Milan Axis). Drugie po Rzymie najludniejsze miasto Włoch, trzynaste w Unii Europejskiej, ale przede wszystkim i nade wszystko trzon olbrzymiej aglomeracji miejskiej, jednej z dosłownie paru największych w Europie. W zależności od przyjętej delimitacji mogącej grupować nawet 8 mln ludzi i tym samym być trzecią po Londynie i Paryżu (Area Metropolitana di Milano). Przepotężny węzeł komunikacyjny z oplatającym miasto istnym kłębowiskiem autostrad i superstrad tudzież wężowiskiem magistrali kolejowych oraz trzema aeroportami (Malpensa, Linate, Bergamo).
Najszerzej w świecie znane miasto mediów, siedziba czołowych włoskich wydawnictw książkowych oraz redakcji prasowych tak kojarzonych poza granicami kraju tytułów jak Corriere della Sera czy La Gazzetta dello Sport. Królestwo dwóch ukoronowanych sportowych klubów-legend piłkarskich. Wylęgarnia globalnej sławy włoskiej mody i włoskiego dizajnu. Miejsce jednej z trzech największych świątyń katolickiego świata, tj. dekorowanego nieprzeliczonymi strzelistymi wieżyczkami monumentalnego Duomo di Milano. Miasto jednej z najznamienitszych scen operowych kuli ziemskiej (Teatro alla Scala) oraz jednego z najelegantszych pasaży handlowych Europy (Galleria Vittorio Emanuele II).
Akuratność, dobitność, wyrazistość
Jako serce Lombardii i jako dusza Padanii eo ipso emanacja i kwintesencja całej włoskiej Mezzanotte, skupia Mediolan wszystko składające się na włoskie poczucie i wyczucie piękna, gustu, smaku, lekkości, estetyki, elegancji, finezji, stylu, szyku, akuratności, wytworności, dopasowania. Na włoską inwencję, na włoski polot, na włoską operatywność, na włoską przebojowość. Na włoską pomysłowość, włoską przemyślność, włoską rzeczowość. Na włoską dobitność i na włoską wyrazistość. Na włoską perfekcję, włoską solidność, włoską rzetelność. A także na bardziej już chyba sam lombardzki zmysł organizacyjny. Jednocześnie Mediolan zdaje się przywodzić na myśl Bawarię czy Szwajcarię (choć oczywiście mniej niż Turyn przypominać Francję). Obywatelem Mediolanu lubił mienić siebie Stendhal. Ale to również stolica Świętego Ambrożego oraz Karola Boromeusza.
Cywilizacja miast
Fundowaną przypuszczalnie zaraniem VI wieku przez celtyckich Insubrów osadę konfiskował Rzym w 222 roku dawnej ery. Kilka stuleci potem miasto przejściowo obrał cesarz Dioklecjan na stolicę zachodniej połowy rzymskiego państwa (286 r.). Wkrótce ogłoszono tutaj słynny edykt gwarantujący chrześcijanom swobodę wyznania (313 r.). Oblężenie Mediolanu przez Wizygotów spowodowało przeniesienie cesarskiej rezydencji do Rawenny (402 r.). Po równo pół wieku miasto zajęli Hunowie pod wodzą Attyli (452 r.). Zdobyte i zniszczone przez Ostrogotów w cyklu ich wojny z Bizancjum (539 r.) dostało się w ręce Longobardów zawiadujących z sąsiedniej Pawii swym Regnum Langobardorum inaczej Regno di Tutta l’Italia (569 r.). Dwieście lat później zasiliło państwo Franków (774 r.). Uległo omal totalnej dewastacji efektem rejzy Fryderyka Barbarossy przeciwko komunom lombardzkim niegodzącym się na cesarską zwierzchność (1162 r.).
Mediolan objął podówczas przodownictwo w zawiązanym niebawem (1167 r.) aliansie miast północnowłoskich, obronnym wobec imperatorskich roszczeń, pod nazwą Lega Lombarda (Lombardenbund). Po zwycięstwie Ligi, nb. jako swej używającej flagi Mediolanu, nad Rudobrodym w bitwie pod Legnano (1176 r.) i potwierdzeniu przezeń pokojem w Konstancji (1183 r.) autonomii miast północnowłoskich rozwinęła się w Mediolanie, podobnie jak w większości komun Górnej Italii, forma rządów zwana signorią miejską. Najpierw pod kierunkiem rodu Della Torre, a dalej rodu Visconti (w latach 1277-1395). W Padanii, najsilniej wtedy zurbanizowanym rejonie świata, usianej miastami, mniejszymi i większymi, ale zawsze ze swą własną historią i własnymi tradycjami, Mediolan, chorąży w zmaganiach z Barbarossą, zażywał od końca XIII stulecia największego autorytetu politycznego. Również najlepiej prosperował gospodarczo.
Dodaj komentarz