Reggio Emilia
Stąd włoska flaga i polski hymn
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Zamieszkane przez 171 tysięcy ludzi północnowłoskie Reggio Emilia jest stolicą prowincji w regionie administracyjnym Emilia-Romania.
Miasto przez setki lat wraz z przyległościami schodzącymi od Apeninów do Padu tworzyło księstwo swego imienia (Ducato di Reggio). Składało się ono na większą taką strukturę (Ducato di Modena e Reggio). Rządzone zaś było przez dom Este. Dla swych tytularnych władców nigdy wszak nie pełniło Reggio roli ośrodka rezydencjonalnego. Stąd też brak tutaj onego dyskretnego acz wyczuwalnego uroku niegdysiejszej stołeczności, co można spotkać w innych miastach włoskiej północy, między innymi w Parmie. Reggio zdaje się zatem tkwić nieco w cieniu swych historycznie wielkich sąsiadów (mimo na przykład posiadania przytulnej starówki). W ogólności sprawia wrażenie miasta od nich bardziej praktycznego i pracowitego, zaprzątniętego raczej kwestiami bytowymi, o fizjonomii po padańsku intensywnie rolniczo-spożywczej (Parmigiano Reggiano). Momentami zaś może nawet miasta z chłopska trochę jakby ociężałego. Ale i Reggio do dziejów Italii wniosło wkład cenny i piękny (Citt? del Tricolore).
Na nizinie choć już gór blisko
Historycznie miasto sytuuje się w samym sercu Emilii. Geograficznie zaś siedzi u południowego randu Niziny Padańskiej, nieopodal jej obrzeżenia z Appennino Reggiano, fragmentem Appennino Tosco-Emiliano w Appennino Settentrionale. Inicjalne odgałęzienia Apeninów wyrastają już gdzieś 10 km na południe od granic miasta. Trawersowane jest ono w układzie południkowym przez potok Crostolo (prawostronny dopływ Padu długości 55 km). Pełna nazwa miasta to Reggio nell’Emilia. Czyli dosłownie Reggio w Emilii. Mieszkańców Reggio nell’Emilia vel Reggio Emilia określa się mianem reggiani, podczas gdy ci z Reggio di Calabria vel Reggio Calabria na Mezzogiorno u samiutkiej nasady włoskiego buta to reggini.
Wzdłuż Via Aemilia
Antyczna nazwa miasta Regium Lepidi pochodzi od Marka Emiliusza Lepidusa, polityka rzymskiego okresu Republiki (Konsul 187 i 175). Był on także budowniczym kładzionej w latach 189?187 przed Chrystusem rzymskiej Via Aemilia (Via Emilia). W prostej linii droga ta spięła Piacenzę (Placentia) nad Padem i Rimini (Ariminum) nad Adriatykiem. Wzdłuż korytarza komunikacyjnego ukształtowała się z czasem rozciągnięta równoleżnikowo historyczna kraina Emilia (obecnie wraz z historyczną Romanią formująca nadmienioną jednostkę administracyjną Emilia-Romania). Jednakże analiza języków celtyckich nie wyklucza przedrzymskich korzeni miasta. Osada być może została więc założona nie jako rzymski posterunek na Via Aemilia, lecz wcześniej, mianowicie przez przybyłą z Europy Środkowej i osiadłą w Galii Przedalpejskiej odnogę celtyckiego plemienia Bojów (Bojowie Włoscy).
Longobardowie i? Madziarzy
W dobie inwazji barbarzyńskich i po upadku imperium zachodniorzymskiego miasto, niemal kompletnie wyludnione, politycznie dzieliło rzecz jasna losy tej części Włoch. Wraz z podbojem Italii przez germańskich Longobardów pod wodzą Alboina stało się w 569 roku stolicą jednego z księstw mnogo przez Długobrodych zakładanych na ziemiach włoskich i wchodzących w skład ich królestwa (Ducato Longobardo di Reggio). Karol Wielki powierzył władzę nad miastem biskupowi i ustalił granice diecezji (781). Ciężkich spustoszeń dokonały hordy Madziarów, którzy w poszukiwaniu łupów zapuścili się w latach 899?900 na Padanię (śmierć poniósł wtedy miejscowy biskup Azzo II).
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz