Reggio Emilia
Stąd włoska flaga i polski hymn
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Poszedł do Kanossy
Równolegle do biskupiej władzy miejskiej poczęła na przyległych areałach wiejskich rosnąć pozycja lokalnych hrabiów, proweniencji longobardzkiej, siedzących na wzniesionym około 940 roku pobliskim Castello di Canossa. W 1002 roku Contado di Reggio wespół z ruralnymi terytoriami Parmy, Brescii i Modeny, Mantui i Ferrary uformowało marchię Tedalda z Canossy, która później stała się dziedzictwem wpływowej toskańskiej Matyldy (1076). U szczytu konfliktu pomiędzy Kościołem a Cesarstwem odnośnie inwestytury, tj. mianowania biskupów, w rzeczywistości będącym sporem o przywództwo nad światem chrześcijańskim, okolice miasta były świadkiem kapitulacji mocy świeckich przed tymi duchownymi (nawet jeśli tylko chwilowej). Jak wiadomo przyjęło to postać dość spektakularną. Tak oto zimą 1077 roku Henryk IV Salicki inaczej Enrico IV di Franconia, od 1056 roku król rzymsko-niemiecki, specjalnie podebrawszy wędrówkę do Italii stał przez trzy dni i przez trzy noce, od 25 do 28 stycznia, uniżony i ukorzony, bosy za to w worze pokutnym, pod murami zamku w Kanossie, gdzie jako gość Matyldy przebywał Grzegorz VII, papież w latach 1073-85, zmierzający z kolei w przeciwnym kierunku, do Augsburga w Szwabii. Król upraszał Ojca Świętego o zdjęcie nałożonej przezeń nań kościelnej klątwy. Epizod ów znajduje przenośne użycie w sytuacjach przymusu i upokorzenia. Wyrażenie „pójść do Kanossy” często spotykane jest w języku włoskim i niemieckim (Andare a Canossa, Gang nach Canossa).
Z Ligą Lombardzką
Ukorzenie się Henryka stanowiło kulminację kryzysu władzy cesarskiej we Włoszech z korzyścią dla wolności municypalnych. Pierwszy raport o tutejszej wolnej komunie miejskiej sięga 1136 roku. Niebawem Reggio nawiązało kontakty z antycesarską Ligą Lombardzką (1168). Zbrojny kontyngent reggiański brał udział w obronie Alessandrii zaatakowanej przez Fryderyka Barbarossę (1174?1175). Reggio nie partycypowało natomiast w słynnej bitwie pod Legnano 29 maja 1176 roku. Zaangażowane było bowiem wtedy razem z wojskami Bolonii oraz siedmiu innych miast w obronę zamku San Cassiano pod Imolą obleganego przez proimperatorskie trupy będącego na służbie u Rudobrodego arcybiskupa niemieckiej Moguncji (Cristiano di Magonza).
W pełni średnich wieków
Wzorem innych ośrodków północnych Włoch stulecia dwunaste i trzynaste zasadniczo stały po znakiem długotrwałych zaciętych konfliktów tak wewnętrznych jak z sąsiednimi komunami. Prawie nieustanne wojny o rozwinięcie swego panowania na ościenne tereny, w tym przypadku na te nizinne, w pierwszym rzędzie toczone z Modeną a następnie z Mantuą, Parmą i Cremoną; dalej domowe walki miejscowych możnych rodów, wpisane w szerszą konfrontację gibelinów i gwelfów; nadto różne przedsięwzięcia gospodarcze z koncesjonowaną przez cesarza mennicą miejską; wreszcie typowe dla zachodnioeuropejskiego średniowiecza ekscytujące wybuchy żarliwej chrześcijańskiej religijności ? kreślą także w Reggio polityczny i społeczno-kulturowy pejzaż Pełnego Średniowiecza (Pieno Medioevo). Natomiast sama polityczna penetracja Apeninu Reggiańskiego, zainaugurowana drugą połową XII wieku i wygasła już po plus minus stu latach, była skutecznie stopowana górzystością onych połaci jako też oporem zasiedziałych tam potężnych feudałów.
Dodaj komentarz