Efez
Ostatni dom Matki Bożej
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Chrystus, umierając, powierzył opiekę nad swoją Matką świętemu Janowi. Gdy apostołowie opuścili Palestynę, św. Jan udał się do Azji Mniejszej, do miasta Efez. Zabrał ze sobą Maryję. Matka Chrystusa prowadziła tam ciche życie i tam zasnęła na zawsze.
Na początku XIX wieku zakonnica niemiecka, stygmatyczka i wizjonerka Anna Katarzyna Emmerich (1774-1824), miała sen ? widzenie. Ujrzała w nim dom Najświętszej Marii Panny. Nigdy nie była w Efezie ani w jego okolicach, a jednak bardzo precyzyjnie opisała budynek i jego wnętrze. Wizje przedyktowała Klemensowi Brentano, który wydał je w książce ?Życie Matki Bożej?. Między innymi znajdujemy tam taki fragment:
Dom Maryi był kamienny, czworokątny, a z tyłu zaokrąglony lub kanciasty, okna umiejscowione wysoko, dach płaski. Wnętrze domu przedzielał na dwoje piec. Palenisko znajdowało się naprzeciw drzwi, na ziemi, w zagłębieniu przy murze, który z obu stron na kształt stopni wznosił się aż do sufitu. W środku tego muru, od paleniska do powały, biegło zagłębienie podobne do przepołowionego komina: wchodził w nie dym, wydostając się na zewnątrz przez otwór w suficie. Na tym otworze widziałam ukośną, miedzianą rurę wystającą nad domem. Przednia część domu oddzielona była od pomieszczenia znajdującego się za paleniskiem lekkimi, przesuwanymi ścianami z plecionki, ustawionymi po obu stronach paleniska…
W roku 1891 grupa archeologów dowodzona przez księdza Yunga przybyła we wskazane w książce miejsce. Po konsultacjach i oględzinach okolicy wskazano miejsce zwane przez tubylców Panama Kapulu. Teraz to miejsce nazywane jest Meryemana (lub Meryem Ana Evi) to po turecku „Dom Marii Matki”.
Znajdowały się tutaj ruiny antycznego domu, stojącego na wzgórzu Solmissos (Aladag) w regionie Ortygii. Ściany pochodziły z VI i VII wieku po Chr., a przedmioty znalezione wewnątrz budynku ? z I wieku po Chr. Kiedy budynek został odnaleziony, istniały jedynie fundamenty. Dom odrestaurowano, obecny kształt nadano mu około roku 1950. W roku 1967 modlił się w tym miejscu papież Paweł VI, później miejsce to odwiedził Jan Paweł II. Nieco niżej znajduje się mur obwieszony niezliczonymi skrawkami materiału i papieru. Zostawiają je odwiedzający to miejsce w nadziei spełnienia życzeń. Obok zaś obowiązkowy punkt odwiedzin ? trzy ujęcia wody: zdrowia, szczęścia i płodności.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- autor jest redaktorem naczelnym Magazynu Turystycznego Wasze Podróże
Komentarze: 1
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Kościółek jest malutki i bardzo skromny. Co roku 15 sierpnia, w dniu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, odprawia tu Mszę świętą katolicki arcybiskup Izmiru. Tuż obok kościółka wznosi się figura Maryi Panny, a na pobliskich tablicach widnieje przetłumaczona na kilka języków (także na polski) modlitwa ?Ojcze nasz?. Nieco poniżej kaplicy bije cudowne źródełko, uznawane za równie cudowne jak to w Lourdes. Wokół kłębi się tłum ludzi, z których każdy chce zaczerpnąć cudownej wody. Uderzyła mnie żywość tego miejsca, tak mocno kontrastująca z samotnością bazyliki św. Jana w pobliskim Selcuku.