Włodzimierz nad Klaźmą
Na skrzyżowaniu dróg rosyjskiej historii
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Włodzimierz nad Klaźmą (????????) i Suzdal są najpopularniejszymi spośród dziesięciu zabytkowych staroruskich miast leżących na słynnym Złotym Pierścieniu otaczającym Moskwę.
Położone są one bowiem stosunkowo blisko ? do pierwszego z nich jest z rosyjskiej stolicy zaledwie 190 kilometrów i 105 minut jazdy szybkim (do 200 km/h) pociągiem ?Sapsan?. Do drugiego kolejnych 26 km na północ szosą. Oferują zaś gościom możliwość obcowania z zabytkami sięgającymi XII wieku, przy czym najwyższej klasy.
Prapoczątki
?Gdy przyjedziecie do Włodzimierza ? czytam w poświęconej temu miastu broszurce wydanej przez miejscowe muzeum ? zobaczycie białokamienne budowle XII wieku będące nie tylko perłami architektury, ale i świadkami stołecznej wielkości miasta stojącego wówczas na głównym skrzyżowaniu dróg rosyjskiej historii?. Tymczasem z badań archeologicznych wynika, że miejsce to było zamieszkane już około 28?30 tys. lat przed naszą erą przez plemiona wołżańsko-fińskie. W wiekach VI-VII n.e. zaś przez plemiona ugrofińskie. Słowianie pojawili się tu dopiero w IX-X wiekach. Jeżeli chodzi o początki miasta, to uczeni jeszcze nie do końca są zgodni. Wiadomo, że jego nazwę nadał mu, od swojego imienia, książę Włodzimierz. Tylko który, a więc i kiedy?
Włodzimierz Światosławowicz czy Monomach?
Przez wiele lat przyjmowano (tak też informują polskie opracowania, m.in. Nowa Encyklopedia Powszechna PWN i przewodniki turystyczne), że był książę Włodzimierz Monomach (1053-1125) w 1108 roku zbudował tu twierdzę w swoim księstwie rostowsko-suzdalskim. W końcu XX wieku jednak znaleziono w staroruskich kronikach, i to nie w jednej, lecz w pięciu różnych, zapisy świadczące o tym, że gród Włodzimierz nad Klaźmą (ten drugi człon nazwy dodawano do niego dla odróżnienia od starszego od niego Włodzimierza Wołyńskiego) istniał już w roku 990, a jego założycielem był kijowski książę Włodzimierz Światosławowicz. I tę datę przyjmuje się obecnie. Natomiast za panowania Włodzimierza Monomacha, jego syna Jurija Dołgorukiego, założyciela w 1147 roku Moskwy, a zwłaszcza syna i następcy tegoż Andreja Bogolubskiego gród rozwinął się. Stał się w 1157 roku stolicą, do której książę przeniósł ją z Suzdala, największego z północnych księstw Rusi.
Złoty wiek
W ciągu siedmiu lat zbudowano siedem kilometrów ziemnych wałów z dębowymi częstokołami, wzniesiono sobór Uspienski, Złotą Bramę ? główny wjazd do miasta i podmiejską rezydencję książęcą Bogolubino. Było to, dodam, już po utracie przez Kijów dawnego znaczenia, a przed niszczącymi najazdami mongolsko-tatarskimi. To z tamtych czasów pochodzą dwie najcenniejsze, zachowane do naszych czasów włodzimierskie świątynie. Wówczas też w grodzie powstała włodzimiersko-suzdalska szkoła malarska w której malowano ikony. W miejscowym, jednym z najstarszych na Rusi klasztorów Bogorodice-Rożdiestwieńskim (Narodzenia Matki Bożej), a ściślej w klasztornym soborze pochowano ks. Aleksandra Newskiego, późniejszego prawosławnego świętego, który w 1140 roku rozgromił Szwedów nad Newą, na terenie obecnego Sankt Petersburga. Szczątki tego księcia nadal czczonego jako jednego z największych wodzów Rosji do Aleksandro-Newskiej ławry w nowej stolicy kraju polecił przenieść Piotr I.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz