Suzdal
Od książęcej stolicy do żywego skansenu
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Ponownie stał się Suzdal ?stołecznym grodem? w okresie feudalnego rozdrobnienia dzielnicowego. Najpierw, w środku XIII w., stolicą samodzielnego Księstwa Suzdalskiego, następnie na początku XIV w. Suzdalsko-Niżnienowgorodzkiego. W 1392 został wcielony, w ramach jednoczenia ziem ruskich, do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego i już nigdy nie odzyskał samodzielności.
Polski epizod
W okresie Wielkiej Smuty, na przełomie XVI i XVII wieków, miasto odmówiło posłuszeństwa carowi Wasylowi Szujskiemu i poparło ?tuszyńców? tj. zwolenników Dymitra Samozwańca. Otwarto miasto dla nich oraz dla polskich oddziałów płk. Lisowskiego. Ten miasto umocnił i utrzymał przez osiem miesięcy odpierając ataki wojsk moskiewskich. Wojska polsko-litewskie spowodowały jednak w mieście znaczne straty. W 1610 roku ocalało w nim tylko 78 domów. Los nie szczędził Suzdala i później. W 1634 roku najechali go krymscy Tatarzy grabiąc co się dało. W 1644 wielki pożar zniszczył część miasta przylegająca do kremla. Zaś zaraza w latach 1654-1655 zredukowała liczbę mieszkańców o połowę, do 2467. Nawet jeszcze w 1681 roku doliczono się w nim tylko 515 domów.
Centrum religijne na prowincji
W połowie XVI wieku rozpoczęto budowę nowych klasztorów, rozszerzanie istniejących, tak że ich liczba wzrosła do 11. Fundowali je m.in. carowie: Wasyl III i Iwan Groźny, zaś cerkwie bogaci kupcy. Tylko w XVIII w. wzniesiono 30 cerkwi parafialnych. Suzdal stał się jednym z religijnych centrów Rosji. Ale poza tym był głuchą prowincją położoną na uboczu linii kolejowych i ważnych dróg. Nie rozwijał się więc w nim przemysł, życie toczyło utartym nurtem. Handel, trochę rolnictwa i rzemiosła. Plus więzienie i obóz jeniecki w jednym z klasztorów…
Miasto-muzeum
W 1967 r. przyjęto generalny plan rozwoju Suzdala przekształcający go w miasto ? muzeum. Na jego skraju, w Korownikach, zbudowano kompleks turystyczny, otwarto ekspozycje muzealne, rozpoczęto rewaloryzację zabytków. Z takim efektem, że w 1978 r. UNESCO wpisało pierwsze z nich na Listę Dziedzictwa. Ale liczba mieszkańców według oficjalnych danych stale, chociaż powoli, spada. W rekordowym 1992 roku było ich 12 100, w 2006 już tylko 11 200, a obecnie 10 240. Większość, a praktycznie chyba niemal wszyscy, żyją z turystyki: z hotelarstwa i gastronomii, pracy w tutejszej wytwórni pamiątek w jaką przekształcono dawną szwalnię, jak i w muzeach oraz przy organizacji imprez. W każdą sobotę lipca organizowane są tu bowiem Święta Ogórka. Ponadto doroczne Otwarte festiwale filmów rysunkowych, zaś od 2010 roku festiwale Rosyjskiej Bani (łaźni).
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Pisz razem z nami
Dlaczego otwarty? Bo jego pisanie nigdy się nie kończy... Bo może go pisać każdy, także Ty...
przyślij swój tekst i zdjęcia
Dodaj komentarz