Suzdal
Od książęcej stolicy do żywego skansenu

W tym niewielkim miasteczku typu wiejskiego na powierzchni 6 km kw. są 52 świątynie, 5 klasztorów – podobno najwięcej obiektów sakralnych w Rosji poza Moskwą – i ponad 100 zabytkowych domów kupieckich.
fot: Cezary Rudziński
Suzdal. Od książęcej stolicy do żywego skansenu
Zaskakująco dużo budowli sakralnych i świeckich jest w fatalnym stanie, pilnie potrzebuje remontu. I chociaż cały Suzdal ma status żywego skansenu, to widocznie środki na renowację zabytków są zdecydowanie zbyt skąpe, lub źle wydawane.
  • Suzdal. Od książęcej stolicy do żywego skansenu
  • Suzdal. Od książęcej stolicy do żywego skansenu
  • Suzdal. Od książęcej stolicy do żywego skansenu
  • Suzdal. Od książęcej stolicy do żywego skansenu
To już 10 lat! Materiał został zamieszczony w naszym portalu ponad dekadę temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Ponownie stał się Suzdal ?stołecznym grodem? w okresie feudalnego rozdrobnienia dzielnicowego. Najpierw, w środku XIII w., stolicą samodzielnego Księstwa Suzdalskiego, następnie na początku XIV w. Suzdalsko-Niżnienowgorodzkiego. W 1392 został wcielony, w ramach jednoczenia ziem ruskich, do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego i już nigdy nie odzyskał samodzielności.

Polski epizod

W okresie Wielkiej Smuty, na przełomie XVI i XVII wieków, miasto odmówiło posłuszeństwa carowi Wasylowi Szujskiemu i poparło ?tuszyńców? tj. zwolenników Dymitra Samozwańca. Otwarto miasto dla nich oraz dla polskich oddziałów płk. Lisowskiego. Ten miasto umocnił i utrzymał przez osiem miesięcy odpierając ataki wojsk moskiewskich. Wojska polsko-litewskie spowodowały jednak w mieście znaczne straty. W 1610 roku ocalało w nim tylko 78 domów. Los nie szczędził Suzdala i później. W 1634 roku najechali go krymscy Tatarzy grabiąc co się dało. W 1644 wielki pożar zniszczył część miasta przylegająca do kremla. Zaś zaraza w latach 1654-1655 zredukowała liczbę mieszkańców o połowę, do 2467. Nawet jeszcze w 1681 roku doliczono się w nim tylko 515 domów.

Centrum religijne na prowincji

W połowie XVI wieku rozpoczęto budowę nowych klasztorów, rozszerzanie istniejących, tak że ich liczba wzrosła do 11. Fundowali je m.in. carowie: Wasyl III i Iwan Groźny, zaś cerkwie bogaci kupcy. Tylko w XVIII w. wzniesiono 30 cerkwi parafialnych. Suzdal stał się jednym z religijnych centrów Rosji. Ale poza tym był głuchą prowincją położoną na uboczu linii kolejowych i ważnych dróg. Nie rozwijał się więc w nim przemysł, życie toczyło utartym nurtem. Handel, trochę rolnictwa i rzemiosła. Plus więzienie i obóz jeniecki w jednym z klasztorów…

Miasto-muzeum

W 1967 r. przyjęto generalny plan rozwoju Suzdala przekształcający go w miasto ? muzeum. Na jego skraju, w Korownikach, zbudowano kompleks turystyczny, otwarto ekspozycje muzealne, rozpoczęto rewaloryzację zabytków. Z takim efektem, że w 1978 r. UNESCO wpisało pierwsze z nich na Listę Dziedzictwa. Ale liczba mieszkańców według oficjalnych danych stale, chociaż powoli, spada. W rekordowym 1992 roku było ich 12 100, w 2006 już tylko 11 200, a obecnie 10 240. Większość, a praktycznie chyba niemal wszyscy, żyją z turystyki: z hotelarstwa i gastronomii, pracy w tutejszej wytwórni pamiątek w jaką przekształcono dawną szwalnię, jak i w muzeach oraz przy organizacji imprez. W każdą sobotę lipca organizowane są tu bowiem Święta Ogórka. Ponadto doroczne Otwarte festiwale filmów rysunkowych, zaś od 2010 roku festiwale Rosyjskiej Bani (łaźni).

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

Dodano: 2 stycznia 2014; Aktualizacja 14 stycznia 2014;
 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij