Luboml
Śladem dawnych znaczków pocztowych
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Luboml (Любомль), 10-tysięczne miasto powiatowe (rejonowe) na Wołyniu, obok którego przejeżdża się przekraczając granicę ukraińską od strony Chełma, zapewne minęlibyśmy bez zwiedzania. Położone jest bowiem 3 km na północ od szosy, a jego centrum spory kawał drogi od stacyjki kolejowej, którą tylko mijają pociągi międzynarodowe, a zatrzymują się rzadko lokalne.
Ale byłby to spory błąd. Przypomniałem sobie jednak, że wiele lat temu widziałem tutejsze lokalne znaczki pocztowe o pięciu nominałach i tyluż rysunkach miejscowych budowli i widoczków. Nie to jednak było w nich istotne, lecz nazwa tej poczty w czterech językach: Poczta Miejska w Luboml (!), Stadpost Luboml, ukraińskim Miśka poszta w Lubowni (a nie, jak obecnie, pisze się Lubomli) oraz w jidysz (!). Pod tym względem były one, i chyba są nadal, unikatem w skali światowej. Znaczki te, zamówione we wrześniu 1918 r. w drukarni w Pradze, nie weszły co prawda do obiegu, ale były zbierane jako ciekawostka.
Zanim wykonano zamówienie, powstała bowiem Polska Niepodległa, miasto znalazło się w jej granicach i pojawiła się Poczta Polska z własnymi znaczkami. Wcześniej jednak lokalne znaczki były w Lubomlu bardzo potrzebne. Po wyparciu podczas I wojny światowej z miasta Rosjan, Austriacy uruchomili to 259 etap poczty polowej. Zaś miejscowy magistrat podjął się służby doręczycielskiej obsługując też okoliczne gminy. A do pobierania opłat doręczycielskich stosował stemple z ręcznie wpisywaną należnością, co było kłopotliwe, pracochłonne i trudne do rozliczania.
Od roku 1287
Dzięki moim wspomnieniom o niezwykłych znaczkach pocztowych mogliśmy poznać jedno z najstarszych miast Rusi Wołyńskiej oraz to, co zachowało się w nim z minionych lat. W ukraińskim albumie „Podorożujemo po Wołyni” znajduję na jego temat sporo informacji. Pierwsza pisana wzmianka o Lubomli znalazła się w roku 1287 w Latopisie Ipatiewskim. Zgodnie z nim, było to ulubione miejsce wołyńskiego księcia Wołodymyra Wasylkowycza i to od określenia „lubyme misto” lub „liube meni” pochodzi jego nazwa.
Był to ośrodek rzemieślniczy słynący z wykonywania cennych przedmiotów, m.in. złotych i srebrnych koszulek na ikony dla cerkwi oraz wyrobów emaliowanych sprzedawanych do Kijowa i Czernihowa. W rok później książę zmarł w swoim ulubionym miasteczku. W 1356 r. Luboml wszedł w skład Polski. Inna ważna data dotyczy Władysława Jagiełły, który w roku 1392 zbudował tu, w grodziszczu „Zamczyszcze”, drewniany kościół p.w. Świętej Trójcy. A także zamek, trzy bramy wjazdowe – miasto otoczone było wałami i fosą oraz ratusz. Zgodnie ze starą legendą został on otoczony przez oddział Tatarów i przysiągł, że jak wyratuje się z opresji to zbuduje w tym miejscu kościół.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Pisz razem z nami
Dlaczego otwarty? Bo jego pisanie nigdy się nie kończy... Bo może go pisać każdy, także Ty...
przyślij swój tekst i zdjęcia
Dodaj komentarz