Kobryń
W oczach dawnych i współczesnych
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W połowie tego wieku królowa Bona objęła w posiadanie księstwo i w ciągu kilkuletniego niem władania zarówno miasto jak dobra wybitnie pod względem gospodarczym podniosła. W późniejszych latach Kobrzyńskie zostało przemianowane na starostwo i wchodziło w skład stołowych dóbr królewskich. Dwukrotnie stanowiło oprawę królowych (Anny Jagiellonki i Konstancji Austriaczki). Po czym przypomina jeszcze przemarsz wojsk Jana Kazimierza, wizytę Stanisława Augusta Poniatowskiego, synod unicki w 1626 r., rujnujący dla miasta Potop Szwedzki w 1655 r. i obecność Szwedów podczas wojny Karola XII z carem Piotrem I w 1706 r. A także rozebranie na rozkaz Suworowa zrujnowanego zamku. Wspomina również o bogatym, istniejącym od XV opactwie bazyliańskim, od końca XVI w. unickim, skasowanym w 1838 r.
Równo 70 lat później, w 2005 roku, Tatiana Chwagina, znakomita polskojęzyczna przewodniczka po Pińsku, wydała w Mińsku równolegle po białorusku, rosyjsku i polsku album ?Polesie?. W dziejach Kobrynia uwzględniła wszystkie fakty, o których pisał Michał Marczak, dodając sporo nowych. Pisze, że według najnowszych badań, początek miastu dała osada rybacka, prawdopodobnie tureckojęzycznych Awarów, na wyspie u ujścia Kobrynki do Muchawca, wspomina o wybudowaniu w 1497 roku przez ostatniego księcia kobryńskiego klasztoru Spaskiego oraz o nadaniu w tym samym roku Kobryniowi prawa magdeburskiego, które obowiązywało przez 177 lat ? do chwili gdy miasto, zniszczone przez wojny, weszło w skład majątku królewskiego. Przypominała również, że to za królowej Bony wybudowano kanał jej imienia ? pierwszy melioracyjny na Polesiu oraz powstało unikalne opracowanie statystyczne ?Rewizja ekonomii Kobrzyńskiej?. Podkreśliła też rolę, jaką w rozwoju miasta i całego ?klucza Kobrzyńskiego?, w skład którego wchodziły również okoliczne folwarki, odegrał podskarbi Antoni Tyzenhauz (1733 ? 1785) działający na polecenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. To on założył m.in. w 1768 r. park ? obecnie im. Suworowa.
Opisała również historię połączenia trzech wielkich, biorąc pod uwagę ich znaczenie w polskiej historii i kulturze, rodzin: Kościuszków, Trauguttów i Mickiewiczów. Młodszy o 2 lata od Adama Mickiewicza jego brat Aleksander, profesor prawa, który przeżył wieszcza o 15 lat, był, po Aleksandrze Suworowie i jego następcach kolejnym właścicielem kobryńskiego klucza majątków. W 1864 roku, po straceniu Romualda Traugutta, wdowa po dyktatorze Powstania Styczniowego znalazła schronienie w Kobrzyńskim domu Mickiewiczów. W 8 lat później wyszła ponownie za mąż ? za Franciszka Mickiewicza, łącząc wspomniane już trzy sławne polskie rodziny. A budynek, w którym zamieszkała, także obecnie nazywany jest Domem Traugutta.
Tatiana Chwagina przypomniała ponadto, pominięty przez autora przewodnika z 1935 roku, ważny dla Kobrynia fakt historyczny. To w nim ? dosłownie, gdyż walki toczyły się na ulicach miasta, w ruinach Dolnego Zamku oraz koło muru klasztoru Spaskiego przekształconego w redutę ? stoczona została 15 lipca 1812 roku pierwsza zwycięska bitwa Rosjan z Francuzami. Poległych żołnierzy rosyjskich pochowano na brzegu Muchawca. Obecnie wznosi się tam poświęcony tej bitwie pomnik, zaprojektowany przez G. Markowa.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz