Werona
Romantyczna i witalna
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Bratobójcy
Nieufny wobec swych poddanych separował się od nich, na dodatek otaczając niemieckimi najemnikami z dalekiej Brandenburgii, aż wreszcie padł zabity z ręki swego brata Cansignorio. Na łożu śmierci zlecił Cansignorio zamordowanie kolejnego swego brata, teoretycznie współrządzącego a praktycznie od dziesięciu lat więzionego, iżby tym zagwarantować sukcesję swoim synom (1375). Jeden z nich, Antonio della Scala, zgodnie ze zdaje się już rodzinnym zwyczajem uśmierciwszy 1381 swego brata i współseniora Bartolomeo II della Scala, sprawował rządy do 1387 roku. Został wtedy obalony przez Gian Galeazzo Visconti z Mediolanu, podówczas jeszcze jego nie księcia lecz seniora, uciekając z Werony o północy 19 października tegoż roku. Schronił się u swego teścia w Rawennie; tam też, w Romanii, za niedługo zmarł (5 VIII 1388). Scaligeri oczywiście próbowali rewindykować miasto. Wraz ze śmiercią Viscontiego w 1402 roku Guglielmo della Scala, syn Cangrande II della Scala, wykorzystując niezadowolenie werończyków z rządów mediolańskich a także poparcie rodu Da Carrara z Padwy, w zamian za Vicenzę, odbiwszy Weronę w kwietniu 1404 roku wybrany został jej seniorem. Jednak po dziesięciu dniach umarł, być może otruty przez sojusznika Francesco II da Carrara (ostatni senior Padwy). Padowańczycy odsunęli też od władzy synów Wilhelma. Tak oto nastąpił kres trwających w mieście jakieś 120 lat rządów dynastii Della Scala. Ona zaś sama przeniosła się do Bawarii tłumacząc tam na niemiecki swe miano jako Von der Leiter.
Przysięga lojalności
Wnet Carraresi stracili jednak Weronę na rzecz Wenecji. Po weneckiej konkwiście werończycy wysłali 24 czerwca 1405 roku do Miasta Laguny oficjalną czterdziestoosobową delegację celem zawarcia z Najjaśniejszą kontraktu politycznego w formie tzw. przysięgi lojalności (giuramento di fedelt?). Do Werony powrócili oni miesiąc później przywożąc ze sobą sztandar z lwem Świętego Marka, zaś ów dzień, tj. 26 lipca 1405 roku, uważany jest za moment oddania się Werony pod opiekę Wenecji (Dedizione di Verona a Venezia). Odtąd Werona politycznie partycypowała w losach Republiki. W 16. stuleciu, zwrócona Wenecji po renesansowych wojnach włoskich, została solidnie ufortyfikowana, robiąc za newralgiczną twierdzę weneckich Domini di Terraferma z garnizonem wojskowym obsadzonym przez jakąś połowę weneckich żołnierzy lądowych.
Werońska Wielkanoc
Godny wzmianki epizod w dalszych dziejach miasta to werońskie powstanie przeciwko Francuzom podczas napoleońskiej inwazji Włoch wiosną 1797 roku. Wybuchło ono 17 kwietnia, w Poniedziałek Wielkanocny, stąd zwane jest Pasque Veronesi, również poprzez asocjację z antyfrancuskimi Vespri Siciliani w Palermo 1282 roku, trwało zaś do 25 kwietnia, czyli dnia Świętego Marka Ewangelisty (patrona Wenecji). Dziś Werona to między innymi czwarte po Rzymie, Wenecji i Florencji centrum miejskiej turystyki krajoznawczej we Włoszech.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Pisz razem z nami
Dlaczego otwarty? Bo jego pisanie nigdy się nie kończy... Bo może go pisać każdy, także Ty...
przyślij swój tekst i zdjęcia
Dodaj komentarz