Spacer z Lądka Zdroju na szczyt Karpiaka (782 m n.p.m.) w Górach Złotych do ruin zamku Karpień, to pomysł na niezbyt długą wycieczkę. Warto zaplanować ją na pogodne popołudnie, bo widok z zamkowego wzgórza jest imponujący.

Spacer na górę zajmie od półtorej do dwu godzin, z powrotem nieco mniej. Na szczyt wzgórza dotrzemy ścieżką krajoznawczo-przyrodniczą z arboretum przez górę Trojak, niebieskim szlakiem turystycznym z uzdrowiska albo plątaniną dawnych alejek parkowych i ścieżek, im wyżej, tym bardziej zaniedbanych. Cały czas pamiętamy, że idziemy dla widoku, bo po zamku pozostały tylko zarys fundamentów i trochę rozrzuconych kamieni. Od  pięciu setek lat nie pełni już swej pierwotnej funkcji a materiał z warowni posłużył budowie najstarszego zakładu leczniczego „Jerzy” i  domów prywatnych w czasie gwałtownego rozwoju uzdrowiska w XIX wieku.

Graniczny gród i siedlisko rabusiów

Drewniany gródek na szczycie miał istnieć już w ostatnich latach pierwszego tysiąclecia. Jednak to raczej legendy niż fakty. Pierwszym wymienionym w źródłach panem warowni był  Thamo Glubos Starszy, lennik czeskiego króla Jana Luksemburskiego. W herbie miał mieć złotego karpia i w nim szuka się źródła zamkowej nazwy (dawna  niemiecka nazwa to Karpenstein). Zamek strzegł dróg handlowych prowadzących przez pobliskie przełęcze, zwłaszcza przez tę najbliższą, przez którą wiodła Solna Droga – trakt handlowy łączący Ziemię Kłodzką ze wschodnim Śląskiem, a szerzej – Wieliczkę z Pragą. Pełnił swą funkcję granicznego grodu do czasu, gdy wojny husyckie spustoszyły okolicę. W niespokojnych czasach stał się siedzibą rycerzy-rabusiów. Ostatnim panem zamku był Raubritter Hinko Krušina, gdy jednak ze swą bandą napadł na klasztor w Henrykowie, sprowokował możnych do reakcji. Najechali oni rozbójników w ich gnieździe i zrównali je z ziemią.

Gdzie jest złoto?

W XVII w. wzgórze stało się atrakcją turystyczną dla lądeckich kuracjuszy. W końcu XIX wieku zbudowano tu nawet drewnianą wieżę widokową. Dziś tylko widokowe urwisko zabezpieczone jest barierką. Widać świetnie Śnieżnik i Czarną Górę z jej terenami narciarskimi. Raubritterska przeszłość warowni prowokowała powstanie legend opowiadających o skarbach ukrytych w ruinach przez dawnych rozbójników. Ponoć te właśnie legendy były powodem, dla którego w 1684 roku władze Lądka Zdroju wykupiły ruiny zamku by prowadzić poszukiwania skarbów. Czy je znaleziono? No właśnie, nie wiadomo. Pierwsze naukowe badania archeologiczne przeprowadzili Niemcy w latach 80. XIX wieku, ostatnie zakończono w 2010. Skarbów (chyba?) nie znaleziono.

O wyrodnej matce

Ponoć co roku, w noc wigilijną, o północy na godzinę otwierają się wrota tajemnej zamkowej groty, w której są skarby. Pewna kobieta wybrała się więc w tę noc do zamku, by je odnaleźć. Zabrała ze sobą małego synka, bo nie miała go z kim zostawić… Drzwi rzeczywiście się otwarły, kobieta tak się zajęła pakowaniem skarbów, że zapomniała o dziecku. Gdy czas dobiegał końca, szybko wyskoczyła z groty. Sama. Zapomniała o dziecku! Minął rok, w kolejną noc wigilijną kobieta poszła szukać szczątków syna. Gdy wrota się otworzyły, zobaczyła go siedzącego na ziemi i bawiącego się skarbami… To jakaś głupia bajka!

I inne legendy…

Jest ich wiele. O rycerzu Zwodniku, rozbójniku, który zakochał się w kobiecie lekkich obyczajów i który kazał kowalowi przekuć podkowy u swego konia w drugą stronę, by ci co zasadzali się na niego w lesie, dali się tym zwieść. O pannie, która zakochała się w młodym rycerzu, a że ten pokochał uroczą pasterkę, nie zważał na uczucie szlachcianki. Przebiła więc jego serce nożem i teraz pokutuje w okolicy ukazując się po nocach… Albo też smutna historia o mszy duchów, która odbywa się co sto lat w okresie adwentu. Biorą w niej udział wszystkie chrześcijańskie dusze osób zmarłych w ostatnim roku…

Przeczytaj także...

Bolków. Ruiny zamku Bolków świdnickich

Autorka: Barbara Górecka

Zamek i zachowana ekspozycja muzealna: pamiątki historyczne, stare mapy, meble, obrazy stały się oddziałem Muzeum Śląskiego we Wrocławiu. Od 1977 roku jest oddziałem muzeum okręgowego w Jeleniej Górze.

Okopy. W Okopach Świętej Trójcy

Autor: Cezary Rudziński

To miejsce istnieje naprawdę. Jego nazwa kojarzy się w Polsce z katolickim, religijnym obskurantyzmem: Okopy Świętej Trójcy. Dzieje się tak za sprawą oczywiście "Nie-Boskiej Komedii" naszego poety romantyka, Zygmunta Krasińskiego.

Brocken. Noc Walpurgii i „widmo Brockenu”

Autorka: Barbara Górecka

W XVIII wieku zaobserwowano na najwyższym szczycie Harzu zjawisko, nazwane „widmem Brockenu”. Cień osoby stojącej na górze powiększa się i odbija na chmurze znajdującej się poniżej. Cień głowy otoczony jest aureolą...

Poczytaj więcej o okolicy:

Jodłów. Taka zwykła poniemiecka wieś

Stronie Śląskie. Wokół wotywnej kolumny

Nysa Kłodzka. Kajakiem przez Przełom Bardzki

Kłodzko. W podziemiach niezdobytej twierdzy