Drezno
Fürstenzug – największy portret rodzinny
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Wszystkie postacie noszą stroje im współczesne, ba, nawet konie ozdobione są podług panującej mody ? z piórami na głowach czy kokardkami związującymi ogon? Pod nogami i końskimi kopytami rosną polne rośliny ? o tam naparstnica, oset, a tu babka? Czyż to nie jest imponujące! Na dolnej banderoli widnieją nazwiska władców i daty panowania, poniżej w medalionach herby, wśród nich są również: polski Orzeł Biały i Pogoń Litewska. Banderola jest bogato dekorowana ornamentem roślinnym ? są tu liście dębu, winorośli, grona winne, jabłka i gruszki. I są ptaki. Dolny pas ?obszyty? jest frędzlami; wydaje się, że patrzymy na wiszącą tapiserię czy też zasłonę na ścianie. Czarno-biały obraz położony jest na złotym tle. Trzeba się dobrze przyjrzeć, aby zauważyć, że ceramika położona jest szachownicowo, a wrażenie układu skośnego powoduje umieszczony na płytkach wzór. Tło współgra z rysunkiem.
Orszak książęcy
Tę dynamiczną kawalkadę prowadzi herold ? mistrz ceremonii, za którym jadą na koniach trębacze, grający na flecie, dmący w róg, walący w bęben. Słychać tę głośną zapowiedź; grupa jeźdźców nadjeżdża. Paradę rozpoczyna margrabia Miśni Konrad Wielki. Bogactwo szczegółów i pełne ruchu sceny są opowieściami i skłaniają do przyjrzenia się im. Oto Albrecht II – ?enfant terrible? Wettinów, zwany Degeneratem. Chociaż tego przydomka nie ma na muralu, wskazuje na niego oset na drodze? Oto wielka trójka orędowników Reformacji: Fryderyk Mądry, założyciel Uniwersytetu w Wittenberdze i obrońca Marcina Lutra, Jan Stały, który uznał luteranizm za wiarę państwową w Saksonii i Jan Fryderyk Wspaniałomyślny, przywódca związku szmalkaldzkiego. Oto ? znani nam ? August II Mocny i August III Sas. August II Mocny patrzy na nas, a jego koń depcze różę, co być może odnosi się do jego konwersji na katolicyzm. To jemu Saksonia zawdzięcza powstanie takiego skarbu, jakim jest miśnieńska fabryka porcelany. Oto Fryderyk August zwany Sprawiedliwym, pierwszy król Saksonii i – książę warszawski w latach 1807-1815. Ostatnią scenę tworzy duża grupa złożona ze studentów, architektów, malarzy? i dzieci, a ostatnią, skromną postacią jest autor dzieła. W tej właśnie grupie idzie 94. postać, a właściwie fragment jej kapelusza.
Dodaj komentarz