Kairuan
Zabytki świętego miasta

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Wnętrza ponad stu znajdujących się w tunezyjskim mieście Kairuan meczetów, w tym kilku wyjątkowo pięknych i sławnych, są dla ?niewiernych?, podobnie jak w całym Maghrebie, niedostępne. Można je podziwiać, i to w odpowiednim stroju, tylko z dziedzińców oraz progów.
Największym, a zarazem najciekawszym jest Wielki Meczet Sidi Okba, nazwany tak na cześć założyciela miasta. Zbudowany tuż przy późniejszych murach obronnych medyny, jako jedna z pierwszych budowli Kairuanu, prawdopodobnie już w latach 670 ? 671. Z tamtej świątyni nic jednak nie pozostało, gdyż została całkowicie zniszczona. Obecna budowla wzniesiona została w IX wieku pod rządami Aghlabidów. Dach meczetu wspiera się na 414 kolumnach. W tym wielu przywiezionych tu z rzymskich budowli na terenie Afryki, nawet dosyć odległych. Wnętrze podzielone jest na 17 naw wspaniale wyglądających nawet z progów świątyni. Ile razy tu jestem, żałuję, że nie mogę tego wnętrza obejrzeć dokładniej z bliska. Imponujący jest także duży, prostokątny dziedziniec meczetu otoczony arkadowymi podcieniami, z masywną, wysoką wieżą minaretu zbudowanego na planie kwadratu. Na dziedzińcu tym modlą się w muzułmańskie święta ci wierni, dla których nie wystarcza miejsca wewnątrz świątyni. Poza dniami i godzinami modłów dziedziniec dostępny jest również dla ?niewiernych?. Jest on wyłożony marmurowymi płytami z podziemną cysterną po środku oraz dwiema studniami do rytualnych ablucji. Stoi na nim również kamienny zegar wyznaczający pory modlitwy.
Za murami medyny
Zarówno Wielki Meczet Sidi Okba, jak i inne ciekawe obiekty najstarszej części miasta ? medyny, ładnie wyglądają z korony średniowiecznych murów obronnych miasta. Pierwsze powstały w VIII wieku, gdyż wcześniej Kairuan chroniła tylko fosa. W szczytowym okresie rozwoju miasta mury te liczyły kilkanaście kilometrów długości. Wielokrotnie przebudowywane, w obecnej postaci w XVIII w., kiedy zostały wzmocnione dwudziestoma okrągłymi wieżami. Mają 7 km i cztery w nich stare bramy: Bab al-Tunis, Bab al-Choubka, Bab al-Dżadid i Bab asz-Szuhada. Centrum medyny, czyli starego miasta, które pierwotnie sąsiadowało z Wielkim Meczetem, jeszcze w średniowieczu przesunęło się w miejsce, na którym obecnie znajduje się wielki bazar ? tradycyjny arabski suk. Zabytków wartych zobaczenia jest tu wiele.
Stare i sławne meczety
Metryką od VIII w. szczyci się zawija Sidi Sahab (Sidi sahiba) z Meczetem Cyrulika (nazywanym też meczetem Fryzjera lub Balwierza). Tę niecodzienną nazwę zawdzięcza on pochowanemu tu, w odległości około 1,5 km na północny zachód od medyny, na ówczesnych obrzeżach miasta, przyjacielowi proroka Mahometa Abu Zama El-Belawiego. Znany on był z tego, że nosił przy sobie trzy włosy z brody twórcy islamu i dlatego nazywany był Cyrulikiem lub Balwierzem. W XV wieku do meczetu tego dobudowano na planie ośmioboku zawiję i otaczając całość murem, stworzono sanktuarium. Także tu dla nie-muzułmanów dostępny jest tylko dziedziniec. Niewielki, ale również jeden z tu najstarszych, jest Meczet Trojga Drzwi (Mosquée des Trois Portas) z IX wieku. Nazwę tę zawdzięcza znajdującym się w fasadzie drzwiom do wnętrza: osobnym dla mężczyzn, kobiet i dzieci. Jego budowę przypisuje się świętemu z Kordoby, Mohammedowi bin Kairoun El-Maafri.
Dodaj komentarz