? Kończ kawę ? powiedział Massimo ? pojedziemy do Montecarlo.
? To dość daleko, a poza tym jeśli chodzi o hazard, to…
? Dałeś się nabrać jak wszyscy ? zaśmiał się nasz włoski cicerone ? w Italii jest szesnaście miejscowości o tej nazwie. Ta, o której mówię, jest od Lukki o rzut kamieniem.

Z przepięknej Lukki, której czterokilometrowe mury obronne z XIV w. opasują urodziwe stare miasto, jechaliśmy zaledwie 20 minut. Między winnicami na wzgórzu pojawiły się mury starej twierdzy. Zaparkowaliśmy, zastukaliśmy do bramy i otworzyła nam właścicielka fortecy, pani Rosanna Menchini.

Kasztelanka ubrana była w jeansy i bluzę dresową adidasa, ale podobno w tej fortecy taki strój jest stosowny. Właścicielka prywatnej twierdzy, która do jej rodziny należy od XVIII w. szybko objaśniła skąd wzięła się jej nazwa. Wzgórze świetnie nadające się do strategicznego panowania nad terenem między Lukką, Pizą i Florencją wypatrzył jeden z największych awanturników w historii Europy, król Jan I Luksemburski. Ten sam, który próbował Łokietkowi odebrać Poznań i Głogów. To na jego rozkaz rozpoczęto tu budowę twierdzy. Jan umarł, a jego syn, późniejszy cesarz Karol, kazał obok fortyfikacji zbudować miasteczko i to od niego Montecarlo czyli Góra Karola nosi swoje miano.

Widok z najwyższej wieży Rocca del Cerruglio okazał się fantastyczny. Na horyzoncie widać było z jednej strony Lukkę, z drugiej zieloną kępę drzew za którymi kryły się sławne Termy Montecatini. Długie pasma winnic pokrywające pofałdowany teren w kierunku wzgórza Buggiano i przytulonej do niego wioski Uzzano. W starych murach i krużgankach rządziło stado kotów. Podobno są tu od przeszło dwustu lat. Właścicielka traktuje je jako pełnoprawnych współgospodarzy twierdzy, którą prywatnym sumptem remontuje. Tylko nieco dopłaca do tego państwo

Kiedy pożegnaliśmy uprzejmą kasztelankę, zeszliśmy do miasteczka i obejrzeliśmy kościół św. Andrzeja, czekała nas kolejna niespodzianka ? Casa dei Rassicurati. Otworzyły się drzwi niewielkiego średniowiecznego domu i znaleźliśmy się w błyszczącej od złoceń sali XVIII-wiecznego teatru. Teatro Comunale dei Rassicurati działa do dzisiaj, choć szczyt świetności przeżył w XIX w., gdy był jednym z istotnych centrów operowych i grano tu dzieła Rossiniego, Belliniego, Donizettiego, Verdiego, a później Pucciniego.

Kiedy wyszliśmy, zapatrzyłem się na masywną campanillę górującą nad miastem, ale Massimo pociągnął mnie za rękaw: ? Daj spokój, to straszydło ma niewiele ponad sto lat. Księża postawili wieżę, żeby dominowała na świeckim zamkiem. To żaden zabytek… Lepiej chodźmy do ?La Torre?. ?La Torre? okazało się przytulną enoteką, czyli winiarnią. Montecarlo leży na ?Strada del Vino?, która prowadzi z Lukki do Versilii i jest na niej podobno aż 46 miejsc, w których należy się zatrzymać, żeby docenić miejscowe wino. My zatrzymaliśmy się w tym jednym, ale na dłużej.

Przeczytaj także...

Lukka. Najpiękniejsze miasto Toskanii

Autor: Adam Gąsior

Na początek możemy tuż za bramą wynająć rower i przejechać się po murach. Czterokilometrowa trasa nie sprawia żadnych trudności a pozwoli podziwiać starówkę z zewnątrz. Po powrocie, już pieszo zagłębiamy się a labirynt uliczek.

Kłodzko. Twierdza – kolos z niezwykłą historią

Autorka: Elżbieta Tomczyk-Miczka

Twierdza Kłodzko to jeden z największych obiektów warownych z przełomu XVII i XVIII wieku. Ten majstersztyk wiedzy strategicznej, stworzony przez wybitnych fortyfikatorów, nigdy nie został należycie wykorzystany.

Etna. Turyści i narciarze na czynnym wulkanie

Autorka: Halina Puławska

Gdy widzi się narciarzy, turystów uprawiających trekking lub wędrujących niespiesznie po ścieżkach turystycznych, można niemal zapomnieć, że Etna to wciąż bardzo aktywny wulkan.

Poczytaj więcej o okolicy:

Toskania. Literackie wątki nad morzem

Florencja. Kościół Autostrady Słońca

Florencja. Po nowemu, czyli renesansu ciąg dalszy

San Miniato. Zapamiętałem smaki Toskanii