Lucerna
Taniec Śmierci w Pałacu Rycerza

Najciekawsza ekspozycja zajmuje ściany najwyższej galerii arkadowej, na drugim piętrze. Jest to cykl obrazów „Taniec śmierci” (Der Totentanz) namalowany przez miejscowego artystę Jakoba Wila w latach 1610-15. Cykl ten składa się z 7 obrazów przedstawiających 23 sceny.
Tagi:
fot: Cezary Rudziński
Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
Nie wiadomo dokładnie kiedy dokładnie ?Taniec Śmierci? trafił do tego gmachu. Po raz pierwszy obrazy te zostały pokazane w kolegium jezuitów w 1668 r.
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
  • Lucerna. Taniec Śmierci  w Pałacu Rycerza
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Niemal tuż na brzegu rzeki Reuss, wypływającej z Jeziora Czterech Kantonów, nad którym leży Lucerna, oddzielony od niej tylko jednym rzędem budynków i sąsiadujący z kościołem jezuitów, stoi masywny, dwupiętrowy kamienny budynek z niewielką wieżyczką.

Jest jednak tak wpisany w zabudowę tej staromiejskiej uliczki w Małym Mieście ? południowej, mniejszej części tutejszej starówki, że można by przejść obok niego obojętnie, gdyby nie kilka flag na wysokości pierwszego piętra: Szwajcarii, kantonu Lucerna i kilka innych. Tymczasem jest to gmach rządowy ? Regierungsgebäude, od 1804 roku siedziba kantonalnego parlamentu. Znany jest bardziej jako Ritterscher Palast ? Pałac Rycerza.

Jest to budowla o 460-letniej ciekawej historii, jeden z cenionych tutejszych zabytków. Najstarszy pałac renesansowy na północ od Alp, budowany od roku 1556 przez Luxa Rittera na jego reprezentacyjną siedzibę. Ten pochodzący z rodziny rękodzielników oficer ? najemnik dorobił się majątku i osiadł w Lucernie, wówczas niewielkiej mieścinie z wieloma drewnianymi domami. W 1537 roku został tu radcą, w 1551 r. Säckelmeistrem ? Mistrzem Sakiewki, czyli szefem finansów gminy Lucerna. Zaś w 1556 roku objął urząd najwyższego tutejszego urzędnika ? sołtysa (Schultheiss).

Sołtysi różne mają rangi

Oczywiście mimo zbieżności nazewnictwa, nie była to ranga naszych sołtysów, nawet z Wąchocka. Dom, jaki dla siebie wznosił, był w tym regionie Europy czymś absolutnie nowym. A inwestor (oraz jego architekt Domenico Salbiola) wzorował się na północnowłoskich pałacach z końca XV wieku, które widział podczas wypraw wojennych. Warto dodać, że krótko przed podjęciem się zaprojektowania pałacu w Lucernie, Salbiola zbudował w Mediolanie pałac dla hiszpańskiego wicekróla. Oprócz ciekawej fasady, zaproponował i wzniósł także trójpoziomowy, arkadowy dziedziniec nie przykryty dachem.

Lux Ritter nie cieszył się jednak długo tym reprezentacyjnym gmachem. W 1559 r. pijany wdał się w spór z pracującym na budowie kamieniarzem Johannesem Lynzo. Przy okazji wyszło na jaw, że kamieniarz miał kilka lat wcześniej rzekome widzenie proroka Eliasza. Szczegóły nie są znane, faktem natomiast jest, że został on uznany za heretyka i stracony 8 maja 1559 r. W kilka dni później nagle zmarł Lux Ritter i, według legendy, przyczynił się do tego stracony kacerz. Z komentarzem, że była to kara boska. Po śmierci sołtysa i inwestora, powstał problem, co zrobić z gmachem.

Ratusz, kolegium jezuitów, gmach parlamentu

Rozmiary domu nie pasowały do sąsiedniej drewnianej zabudowy i w ogóle ówczesnej Lucerny. Zaś nie zadaszony dzieciniec nie nadawał się do tutejszego klimatu. Przez krótki czas Rittersche Palast był ratuszem, w 1577 r. przekazano go jezuitom na kolegium. Ci w piwnicy urządzili swój pierwszy kościół. Dziedziniec zadaszono, w 1586 r. wykupiono dwa sąsiadujące z pałacem domy i dobudowano do niego skrzydła. I urządzono drugi kościół. Trzeci, dziś jeden z najcenniejszych zabytków miasta, największa w Szwajcarii świątynia barokowa, której rewaloryzacja dobiegła właśnie końca, stanął obok w roku 1666.

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

Dodano: 13 stycznia 2017; Aktualizacja 23 stycznia 2017;
 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij