Kassel
Między dworcem a rzeką Fuldą
Mieszkam w hotelu Kurfürst Wilhelm I w Kassel, do którego ten landgraf (1743-1823), a ściślej jego odlana w brązie i usadowiona na kamiennej ławeczce rzeźba, zaprasza gestem gości.
Ten pięciopiętrowy hotel stoi przy placu przed dworcem kolejowym Wilhelmshöhe, na rogu alei o tej samej nazwie przecinającej miasto z zachodu na wschód. Oddziela ona miasto od niegdyś podmiejskiego kurortu, obecnie jego jednej z zachodnich części, Bad Wilhemshöhe. Ta stacja kolejowa przejęła w roku 1991 cały ruch dalekobieżny stając się dworcem głównym, a dawny Hauptbahnhof w centrum miasta, zachowując nazwę, obsługuje już tylko ruch lokalny.
Skutki alianckich nalotów
Miasto leży na obu brzegach Fuldy, ale to, co warte jest tu zobaczenia, znajduje się na zachodnim, lewym jej brzegu. Pozostało tego jednak niewiele. Kassel z historią od 913 roku, straciło bowiem w jedną noc z 22 na 23 października 1943 r. całe centrum w rezultacie niszczycielskiego nalotu brytyjskich samolotów.
W mieście był bowiem przemysł produkujący na potrzeby armii III Rzeszy m.in. czołgi. Była tu również siedziba IV okręgu wojskowego oraz filia obozu koncentracyjnego KL Dachau, którego więźniowie, a także jeńcy wojenni, byli zmuszani do pracy przymusowej w zakładach Henschela.
Zniszczenia okazały się gigantyczne. Objęły 90 proc. centrum miasta, spowodowały śmierć około 10 tys. ludzi. Statystyki rannych nie udało mi się znaleźć, ale wiadomo, że co najmniej 150 tysięcy mieszkańców zostało pozbawionych dachu nad głową. Dalsze zniszczenia i straty w ludziach powstały też w trakcie walki o miasto zachodnich aliantów w kwietniu 1945 r.
Skala zniszczeń w Kassel, była tak ogromna, że centrum nie nadawało się do odbudowy. Objęto nią tylko kilka najważniejszych zabytkowych gmachów, wznosząc na miejscu ruin, zwłaszcza budynki mieszkalne, biznesowe i kulturalne już w stylu architektonicznym lat 50. i 60. XX w.
11 wieków historii
A przecież Kassel ma bardzo długą historię. Pierwsze pisane wzmianki o mieście, nazywanym wówczas Cassel, pochodzą z roku 913. Wiadomo też, że w latach 1140-48 powstał tu klasztor Ahnaberg, w którym w 1371 r. pochowana została królowa Polski Adelajda Heska, żona Kazimierza Wielkiego. Rozebrano go w roku 1878. Prawa miejskie Kassel otrzymało w roku 1189, a jego największy rozkwit datowany jest na wiek XIII.
Wtedy w tym ważnym punkcie na trakcie handlowym znad dolnego Renu nad Bałtyk i Morze Północne zbudował w roku 1277 swoją siedzibę pierwszy landgraf heski Henryk I (1244-1308). Nosił on dosyć zabawny przydomek „Dziecię”, był założycielem dynastii heskiej i tu przeniósł stolicę tego księstwa.
Pod koniec XVII w. napłynęło do miasta sporo francuskich hugenotów prześladowanych w ojczyźnie. W latach wojny siedmioletniej (175663) miasto znajdowało się czasowo w rękach francuskich.
Krótko, bo tylko w latach 1807-13, w okresie wojen napoleońskich, było stolicą Królestwa Westfalii, któremu konstytucję nadał Hieronim Bonaparte, brat cesarza. W latach 1866-71 stało się stolicą pruskiej prowincji Hesja-Nassau, aby następnie zostać częścią cesarskich Niemiec. Przypomina się tu kolejną ciekawostkę. Po klęsce Francuzów w bitwie pod Sedanem w 1871 r. w Wilhelmshöhe jeńcem wojennym był francuski cesarz Napoleon III.
Miasto szybko rozwijało od połowy XIX wieku, w okresie rewolucji przemysłowej.
Dodaj komentarz