Hanau
Niemiecki Dom Złotników
Położone nad Menem w Hesji Hanau szczyci się tytułem Miasta Braci Grimm, bo to w nim urodzili się słynni niemieccy językoznawcy oraz zbieracze baśni, legend i bajek. Ale jest również Miastem Złotników.
Bo to rzemiosło artystyczne, a później także przemysł, odgrywają tu od kilku wieków znaczącą rolę w gospodarce. Od ponad 80 lat Hanau jest siedzibą Niemieckiego Domu Złotników – Deutsches Goldschmiedehaus, ich stowarzyszenia.
Biżuteria z metali i kamieni szlachetnych oraz symbole władzy: korony, diademy i inne akcesoria, noszone od wieków jako symbol statusu, wiary czy miłości, jest także jednym z fascynujących świadectw ludzkiej kreatywności i dążenia do piękna. Złotnictwo zaś, jako sztuka wytwarzania z kruszców wyjątkowych dzieł, stanowi integralną część ludzkiej historii.
Muzeum Sztuki Metalowej
Rola i miejsce tutejszego złotnictwa była tak znaczna, że latach 30. XX w. berliński jubiler Ferdinand Richard Wilm (1880-1971), założyciel Towarzystwa Sztuki Złotniczej, od 1932 r. promował rzemiosło złotnicze i jubilerskie, a podczas wizyty w Hanau znalazł odpowiednie miejsce na utworzenie poświęconego mu Muzeum Sztuki Metalowej w budynku na Rynku Staromiejskim.
Był to, wykorzystywany już w innych celach, dawny późnogotycko-wczesnorenesansowy Ratusz Staromiejski, zbudowany w latach 1537-38. Muzeum Sztuki Metalowej otwarto podczas II wojny światowej, 18 października 1942 r. Poczta III Rzeszy upamiętniła to wydaniem serii okolicznościowych znaczków pocztowych z dopłatami: 6+4 fenigi i bardzo wysoką 12+88 fenigów, karty pocztowej (całostki) z wydrukowanym znaczkiem opłaty o niższym nominale z tej serii oraz, z lewej strony adresowej, fotografią muzeum, a także okolicznościowym datownikiem.
Odbudowana ruina
19 marca 1945 r. budynek ten, podobnie jak większość centrum Hanau zamienionego w centrum gruzów przez aliancki nalot, przestał istnieć. Na zachowanym zdjęciu z lotu ptaka doskonale widać, że ocalały tylko ściany szczytowe budynku wzniesionego z pruskiego muru, część jednej z zewnętrznych, fragmenty wewnętrznych oraz kamienna część parteru i piwnic. Umożliwiło to jego dokładną odbudowę, która zakończyła się w roku 1958. Zachowano ściany zewnętrzne i dach, dostosowując wnętrza na potrzeby muzeum.
Wchodzi się po zewnętrznych, podwójnych schodach, dodanych do budynku w roku 1742. Fasadę zdobią kamienne, wykute w piaskowcu liczne płaskorzeźby z XIV-XVI w. Przedstawiają one, jak to określono w przewodniku po tym muzeum, „aluzje do głupoty i miłości własnej, a także przedstawienia mitycznych stworzeń lub mądrej burżuazji – program obrazowy odziedziczony po średniowieczu”. Pierwotnie na parterze mieściły się hale handlowe, na pierwszym piętrze sala rady, salon i korytarz, a na górnym piętrze magazyn. Miara Hanau, używana na targu, jest osadzona w fasadzie jako żelazny pręt.
Fontanna Sprawiedliwości i wystawy
Przed budynkiem stoi zabytkowa Fontanna Sprawiedliwości, którą wieńczy postać Sprawiedliwości z wagą i mieczem. wybudowana przez Johanna Rabe w roku 1611. Dwa lwy trzymają na niej tarcze z herbami Starego Miasta w Hanau i hrabiów Hanau-Münzenberg.
Dodaj komentarz