Peru
Śladami imperium Inków
Peru z czasów przed konkwistą nie pozostawiło żadnych źródeł pisanych. O rozwoju, rytuałach, religii i polityce można się dowiedzieć z odkrytych mumii, pochówków, wyrytych na kamieniach rysunków, malowideł zwanych qillqa (co znaczy rysować, pisać, malować) oraz z pisma węzełkowego ze sznurka – kipu. Niedaleko Limy odsłonięto 73 pochówki z okresu imperium Wari 800-1100 r. Wśród znalezisk znajdują się maski z rzeźbionego drewna i ceramiki, umieszczane na tzw. „fałszywych głowach” zmarłych.
Kanion Colca – położony ok. 100 km od miasta Arequipa – jest najgłębszym kanionem na Ziemi. Wysokość jego ścian u wlotu sięga 3050 m n.p.m., a u wylotu – 950 m n. p. m. Kanion ma długość 120 km. Po raz pierwszy przepłynęła go kajakiem polska ekipa w 1981 r. To miejsce jest siedzibą kondora wielkiego, jednego z największych ptaków na świecie o rozpiętości skrzydeł 3 m, występującego w Andach od Wenezueli po Przylądek Horn.
Inkowie uważali kondora – obok węża i pumy – za zwierzęta święte. Nota bene miasto stołeczne Cuzco miało kształt pumy.
Inkowie byli doskonałymi organizatorami…
Nie znali koła i wozów, nie potrafili ustawić żurawia, mimo to szacuje się, że wybudowali sieć dróg liczącą ok. 40 tys. km, wybrukowanych wielokątnymi kamieniami. Najważniejszą arterią komunikacyjną była Wielka Droga Królewska. Zbudowano ją wzdłuż pasma Andów, równolegle do trasy prowadzącej wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego. Obie drogi związane były ze sobą licznymi łącznikami, biegnącymi najczęściej wzdłuż rzek i górskich żlebów. Przy drogach znajdowały się składy żywności i tzw. tambos, czyli gospody zapewniające nocleg. W nich zmieniały się sztafety inkaskiej poczty. Peruwiańczycy budowali mosty, które miały konstrukcję wiszącą. Elementem nośnym były liny wykonane z włókien agawy.
Kolorystyka ubrań i innych tkanych wyrobów – bieżników, kapeluszy, sukienek, spódnic… przenosi bez wątpienia barwy kwiatów, kwitnących w górzystym, wulkanicznym, pustynnym krajobrazie. Wśród stosowanych barwników dominują czerwony, fioletowy, niebieski, biały i żółty.
Dawni mieszkańcy Peru wyhodowali około 4 tys. odmian ziemniaków. Pochwalić się mogą największą liczbą hodowanych alpak. Zajmowali się głównie rolnictwem, uprawiając kukurydzę, ziemniaki, komosę ryżową, bawełnę i kokę, oraz hodowlą lam i alpak. Część pól nawadniano za pomocą sztucznych kanałów irygacyjnych. Domy mieszkalne budowali z cegły suszonej lub ciosanych kamieni łączonych zaprawą glinianą.
Lud imperium Inków nie znał innych krajów. Inkowie nie wybierali się na morskie wyprawy, dlatego ich ziemia była całym światem, a Cuzco było centrum tego świata. To w Cuzco mieściły się wszystkie inkaskie świątynie. Pospolite europejskie choroby, takie jak ospa czy grypa, dziesiątkowały Indian. Kolejni zmarli wskutek brutalnych praktyk przyjezdnych, ciężkiej pracy w kopalniach i na plantacjach czy w wyniku działań zbrojnych. Potężne imperium Inków pokonały przybyłe zza oceanu patogeny.
Jednymi z najsłynniejszych dzieł Inków były monumentalne budowle wzniesione z kamieni bez użycia zaprawy. Do budowy używano głazów o różnych kształtach i różnej wielkości: od wielkich bloków o wymiarach 5 x 5 m, do niedużych odłamków skalnych. Jako surowców najczęściej używano lokalnych materiałów, np. Cusco zbudowano z dolorytu zielonego, zaś słynne Machu Picchu w dużym stopniu z granitu, podobnie jak najbardziej znane miasto kultury inkaskiej, Ollantaytambo.
Dodaj komentarz