Żabno
Takie miasteczko po drodze
Żabno to dziś zwyczajne małopolskie miasteczko pod Tarnowem. Ma długą historię, której materialnych pamiątek nie zostało jednak wiele.
Dla mnie to kolejny przystanek po drodze. Służbowo sporo jeżdżę po kraju i lubię zatrzymywać się właśnie w takich miasteczkach. Chwila oddechu na rynku i dalej, do celu.
Żabno wyrosło przy trakcie handlowym biegnącym z południa przez Pilzno i Tarnów do przeprawy przez Wisłę pod Nowym Korczynem. Pierwsze osady w okolicy powstawały już w kulturze łużyckiej (1300-400 r. p.n.e.). Od VII do X w. prawdopodobnie był tu gród. A najstarsze pisane wzmianki o Żabnie pochodzą z XII w. Lokację miasta na prawie magdeburskim uzyskał jego właściciel – słynny Spytko z Melsztyna od królowej Jadwigi w 1385 r. Najpewniej prawa miejskie Żabno już miało wcześniej.
Rozwijało się szybko w czasach świetności Rzeczypospolitej: kwitł handel, rzemiosło, co tydzień kupcy zjeżdżali na jarmarki. A potem wojny, najazdy, epidemie, pożary i powodzie przyniosły miastu powolny upadek. Jak i całej Rzeczypospolitej.
Wspomnieniem dawnej świetności jest herb Żabna: Leliwa (gwiazda sześcioramienna nad półksiężycem) a nad nią Topór (po prostu: topór). Przed 1333 r. Władysław Łokietek nadał Żabno Spytkowi Leliwicie, od którego wywodzą się znamienite rody koronne – Melsztyńscy i Tarnowscy. W 1441 r. Żabno wskutek małżeństwa Jadwigi Melsztyńskiej z Andrzejem z Tęczyna stały się własnością Tęczyńskich. Wtedy do Leliwy dołączono Topór. Późniejsze zmiany właścicieli nie znalazły już odzwierciedlenia w herbie miasta.
Warto wiedzieć
Dziś w Żabnie na uwagę zasługują stojące obok siebie ratusz (z 1896 roku – obecnie zespół szkół) i kościół pw. Ducha Świętego (zbudowany w latach 1663-85, wielokrotnie przebudowywany) oraz pozostałości cmentarza żydowskiego.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz