Marburg
W Zamku Landgrafów
Wymagało to rozbudowy, dokonanej przez niego i jego następców w stylu gotyckim, a następnie renesansowym. Twierdzą rezydencja stała się ponownie podczas wojen: trzydziestoletniej (1618-48) i siedmioletniej (1756–63). W wieku XIX zamieniono ją w więzienie, później archiwum państwowe.
Zamek z bliska
Obecnie mieści się w nim Uniwersyteckie Muzeum Historii Kultury, koncentrujące się głównie na jej dziejach lokalnych. Ale można w nim zobaczyć również dzieła sztuki sakralnej. W Zamku Landgrafów mieści się również Pałac Ślubów.
W zespole zamkowym, znajdują się dwie główne budowle połączone na wysokości drugiego piętra łącznikiem. Starszy i potężniejszy Fürstenbau, czyli gmach książęcy z XIV w., czteropoziomowy, z dodatkowymi pomieszczeniami pod spadzistymi dachami krytymi dachówką, z okienkami i wieżyczkami. Oraz nieco mniejszy, chociaż również trzypiętrowy Wilhelmsbau – Gmach Wilhelma, wzniesiony w latach 1492-98.
Herby rycerskie w Sali Książęcej
Obie główne zamkowe budowle otacza z jednej strony mocny mur oporowy. Poza nim, na nieco niższym poziomie stoi kilka mniejszych budynków oraz masywna brama wjazdowa. W starszej i większej budowli znajduje się obszerna, gotycka Sala Książęca – Fürstensal, nazywana tu Rycerską z roku 1330. Jest rozległa, z pięknymi gotyckim sklepieniami wspartymi na łukach i kolumnach. Mieści się w niej galeria średniowiecznych herbów rycerskich. Oglądamy również makiety zamku z wcześniejszych okresów historycznych, drewniane, rzeźbione, potężne gotyckie drzwi, wielki żelazny zamek oraz niewielką ekspozycję starej broni.
W innych częściach tego gmachu kolejne makiety zamku od jego czasów najdawniejszych, trochę dokumentów historycznych, broni, mechanizm zegara z ratusza w Marburgu skonstruowanego w latach 1581-82 przez Christoffa Dorna według planów Eberharda Baldweina, a także kilka starych obrazów, rzeźb i innych dzieł sztuki oraz historycznych przedmiotów. Jest też zamkowa kaplica w stylu gotyckim z roku 1266.
Siedlisko nietoperzy
Ciekawostką jest Piwnica Studzienna – Brunnenkeller. Wchodzi się do niej od strony zamkowego muru przez każdorazowo zamykaną furtę. Wewnątrz jest stara, średniowieczna, nieużywana obecnie głęboka, ocembrowana studnia zakryta dla bezpieczeństwa kratą. Ale można przez nią fotografować, gdy przewodniczka ją oświetla, aż do oczka wody na dnie. A także obserwować i słuchać jak długo spada do lustra wody rzucony z góry kamyk powodując dźwięk i niewielkie fale. Piwnica ta jest obecnie również siedliskiem nietoperzy.
Są tu również Kazamaty oraz Camera Obscura, których nie zwiedziłem. Częściowo obejrzałem ogród zamkowy, który stanowi lokalny, ogólnie dostępny teren rekreacyjny. W parku kwitnie ponad 7 tys. róż. Stoi w nim też Judizierhäuschen – Żydowski Domek z 1627 roku. Bardzo interesujące są widoki na miasto, jego niższe części oraz okolice oglądane zarówno z okien zamku, jak i ze wzgórza.
Dodaj komentarz