Chenonceaux
Zamek Dam, bo tu gospodarowały damy
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Katarzyna Medycejska zmarła w Blois w 1589 r., w testamencie przekazując zamek synowej Ludwice Lotaryńskiej, żonie Henryka III Walezego, znanego nam jako pierwszego elekcyjnego króla Polski (1573-74). Henryk III zginął z ręki dominikanina Jacques’a Clémenta w tymże samym 1589 r. Wraz z jego odejściem zakończyło się panowanie dynastii Walezjuszów i nastali Bourbonowie. Ludwika Lotaryńska pozostała w zamku do śmierci (1601 r.), przywdziała suknie w bieli, w żałobnym kolorze królewskim. Królowa – wdowa, „biała królowa” chciała być i została zapomniana, oddając się modlitwie i rozmyślaniom. Po jej śmierci w zamku Chenonceau nie zamieszkał już nikt w rodziny królewskiej. Ostatnim władcą, który odwiedził zamek w 1650 r. był Ludwik XIV Bourbon.
W prywatnych rękach
Ostatecznie w 1733 r. skończyła się królewska historia Chenonceau, gdy zamek został sprzedany finansiście Claude’owi Dupin. Jego żona, Ludwika Dupin, miłośniczka wszelkich sztuk stworzyła w Chenonceau mieszczański salon, w którym bywali wielcy tego czasu: Fontenelle, Buffon, Montesquieu, Marivaux, Wolter…, a Rousseau został sekretarzem pani Dupin i nauczycielem jej córki. Madame Dupin mieszkała w zamku Chenonceau do końca życia (1799 r.) również podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Zamek nie ucierpiał podczas rewolucji i dzięki pani Dupin i dzięki wstawiennictwu miejscowego wikarego – opata Lecomte, przewodniczącego komitetu rewolucyjnego w okręgu Amboise i członka miejscowego klubu jakobinów wyperswadował obywatelom zapał zniszczenia zamku słowami: „Jest tylko jeden most między Montrichard i Bieré, a wy chcecie go zburzyć?”.
Spadkobiercą dóbr pani Dupin był jej siostrzeniec hrabia de Villeneuve. Po jego śmierci opuszczony zamek (plus trzy parki, młyn i 136 hektarów gruntów) w 1864 r. nabyła, pochodząca z bogatej burżuazji Małgorzata Pelouze z d. Wilson. Jej dążeniem i ambicją było odnowienie Chenonceau, przywrócenie fasady z czasów Katarzyny Briçonnet, likwidacja wprowadzanych przez wieki zmian we wnętrzu. Na restaurację zamku przeznaczyła fortunę. Ale los się odwrócił, gdy w aferze gospodarczej rodzina Wilsonów zbankrutowała. Chenonceau obciążone hipoteką przejęte zostało przez bank. Do 1913 r. właścicielami dóbr była rodzina Terry, kubańskich przemysłowców, którzy odsprzedali majątek Henrykowi Menier, z „czekoladowej” rodziny Menier, fabrykantowi rowerów. Pięć miesięcy po kupnie majątku Henryk Menier zmarł i przejął go jego brat Gaston, przedsiębiorca i polityk, który w czasie I wojny światowej utworzył i utrzymywał w galeriach zamku szpital polowy, pozostający pod opieką jego syna Georges’a i synowej Simonne, dyplomowanej pielęgniarki. To jedna z chlubnych kart historii tego miejsca. Po dziś dzień Chenonceau jest własnością rodziny Menier.
Warto wiedzieć
* W okresie Rewolucji nazwa Chenonceaux z „x” odnosiła się do wioski, a bez „x” – do zamku. Obecnie obie formy są dopuszczalne.
* W wiosce Chenonceaux znajduje się biuro turystyczne.
* Kobiety budowały, posiadały i rządziły zamkiem Chenonceau. Mówi się o nim „Zamek Dam” (le château des Dames).
Dodaj komentarz