Mérida
Białe Miasto – stolica Jukatanu
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Duży kwadratowy plac pełny zieleni, porośnięty m.in. drzewami laurowymi, stanowi centrum niespełna 800-tysięcznego miasta Mérida (aglomeracja około 1,2 miliona), stolicy meksykańskiego stanu Jukatan.
Jest to prawdziwe centrum i to od czasów najdawniejszych. Również przed najazdem hiszpańskich konkwistadorów stała w tym miejscu piramida świątynna i pałac władcy jednego ze szczepów Majów w ich stolicy Ti’ho’. Podbił ją w 1542 roku na czele swoich oddziałów major Francisco de Montejo zwany „el Mozo” i założył kolonialną Méridę. Upamiętnił w ten sposób hiszpańskie miasto o tej nazwie, gdyż zastane w Ti’ho’ zabytki skojarzyły mu się z rzymskimi w ojczyźnie.
Indiańskie piramidy
Były to gmachy zbudowane z kamieni łączonych zaprawą, opisane przez franciszkanina Diego di Landa, późniejszego tutejszego biskupa, który wykonał także ich rysunki. Największym z nich była piramida świątynna Baklu’mchan o bokach po 120 m długości i szerokości, wysoka na 10 m. Przebudowana została później na klasztor franciszkanów oraz twierdzę San Benito. Na terenie tym stoi obecnie centralny rynek miasta – Mercado Municipal Lucas de Gálvez. Odległy o dwie przecznice na wschód i jedną na południe od Plaza Mayor, jak najczęściej nazywany jest centralny plac Méridy. W przeszłości Zócalo, obecnie oficjalnie Plac Niepodległości – Plaza de Independencia, lub krótko Plaza Grande – Wielki Plac. Przy jego pierzejach, a ściślej przy otaczających go ulicach Cale 61 i 63 biegnących ze wschodu na zachód oraz Cale 60 i 62 z północy na południe, stoją najważniejsze zabytkowe budowle. Miasto ma bowiem, z niewielkimi wyjątkami, siatkę ulic przecinających się pod kątem prostym i numerowanych.
Najstarsza katedra w Ameryce
Po wschodniej stronie placu, w miejscu w którym w przeszłości była świątynia Majów, stoi katolicka katedra p.w. św. Ildefonsa – Catedral de San Ildefonso. Uchodzi za najstarszą w całej Ameryce, zbudowana została w latach 1561-98 przez setki robotników – Majów. A budulcem były przede wszystkim kamienie ze zburzonej przez najeźdźców ich świątyni. Jest masywna, ma dwie wieże z dwupoziomowymi nadbudowami na planach kwadratu oraz dosyć chropowaty fronton. Całość w kolorze różowym, chociaż zmienia się on trochę w zależności od pory dnia. Bo niekiedy wydaje się biały, podobnie zresztą jak stojący po przeciwnej stronie placu ratusz. Do katedry są trzy wejścia. Główne w centralnym portalu i dwa po obu jego stronach.
Chrystus Jedności
W końcu nawy głównej, a więc w jej wschodniej części, znajduje się wielki krucyfiks Cristo de la Unidad – Chrystusa Jedności. Symbolizuje on pojednanie potomków Majów i wiernych będących potomkami ich hiszpańskich najeźdźców. Drugim ważnym detalem katedry jest malowidło przedstawiające władcę miasta Mani – Tutul Xiú, składającego hołd Francisowi de Montejo w Ti’ho’. Historycy wyjaśniają, że obaj wspólnymi siłami, gdyż Xiú przyjął nową wiarę – chrześcijaństwo, pokonali indiańskie plemię Cocomów.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz