San Marino
Dawniejsza i nowsza historia republiki
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Około roku 301 naszej ery święty Maryn z grupą chrześcijan założył małą republikę na górze Titano (Monte Titano). Działo się to w czasach cesarza rzymskiego Dioklecjana. Dziś znajduje się tam stare miasto San Marino wraz z murami obronnymi.
Około roku 1000 zwołano zgromadzenie obywateli zwane Arengo, w którym uczestniczyła głowa każdej rodziny. Arengo miała uprawnienia pana feudalnego. W I połowie XIII wieku powołano za zgodą papieża pierwszą Wielka Radę Generalną oraz dwóch konsulów. W 1291 San Marino zostało uznane za niepodległe przez Państwo Kościelne. Z czasem Arengo traciła na znaczeniu na rzecz Wielkiej Rady Generalnej, aż w XVII w całkowicie została zlikwidowana. Około roku 1600 wprowadzono rządy parlamentarne, a 8 października 1600 roku San Marino przyjęło pisany statut uważany czasem za pierwsza na świecie spisaną konstytucję.
W niezmienionym kształcie
Obszar San Marino sprowadzał się do Monte Titano do roku 1463. Wtedy republika w sojuszu z Państwem Kościelnym pokonała pana Rimini. Z tej okazji papież Pius II nadał San Marino miasta: Fiorentino, Montegiardino i Serravalle. W tym samym roku do San Marino przyłączyło się miasto Faetano. Terytorium to do dziś pozostało nie zmienione.
W roku 1739 minister hiszpański kardynał Giulio Alberoni zajął San Marino. Mieszkańcy odmówili mu wtedy płacenia podatków i wysłali potajemne listy do papieża Klemensa XII dochodząc sprawiedliwości. Odpowiedzią papieża było uznanie praw San Marino, co się równało z przywróceniem mu niepodległości. W roku 1797 Napoleon z sentymentu chciał powiększyć obszar republiki, ale mieszkańcy nie zgodzili się na poszerzenie granic. W tym roku Francja uznała niepodległość San Marino. Pozostało ono niezależnym państwem także po Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku. Utrzymało niezależność od Włoch również w okresie ich zjednoczenia pod władzą Królestwa Sardynii w latach 1859-71. Udzielało też schronienia dla zwolenników zjednoczenia Włoch np. Giuseppe Garibaldiemu. W roku 1862 pierwszy raz republika przyjęła opiekę zjednoczonych Włoch potwierdzoną układem o przyjaźni uznającym niepodległość San Marino. Układ odnawiany był w latach 1897, 1939, 1954 i 1971.
Faszyści i socjaliści
W roku 1922 w San Marino powstała partia faszystowska, która w wyniku wyborów rok później doszła do władzy. Jednak mimo faszystowskich poglądów rządzących republika nie uczestniczyła w II wojnie światowej. Nawet przyjmowała uchodźców, np. Żydów. W roku 1943 faszystowskie rządy zastąpiły rządy demokratyczne. Wielu mieszkańców brało udział we włoskiej partyzantce antyfaszystowskiej.
We wrześniu 1944 r. San Marino wypowiedziało wojnę Niemcom i dostało się pod ich okupację. Wtedy alianci zbombardowali miasto powodując duże szkody. Wkrótce San Marino zostało wyzwolone przez oddziały amerykańskie i brytyjskie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Komentarze: 2
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Podziwiam dyplomacje Sanmaryńczyków która zawsze potrafiła zadbać o niepodległość republiki :
– Do roku 1463 obszar San Marino to było tylko wzgórze Monte Titano .
Wtedy to Republika San Marino w sojuszu z Państwem Kościelnym pokonała pana Rimini . Z tej okazji papież Pius II nadał San Marino miasta : Fiorentino , Montegiardino i Serravalle . Powiększyli obszar republiki .
– Gdy w roku 1739 minister hiszpański narzucił podatki to mieszkańcy San Marino
odmówili ich płacenia a potajemnie wysłali list do PAPIEŻA który uznał prawa San Marino i przywrócił im niepodległość . Odzyskali bezkrwawo niepodległość .
– W roku 1797 Napoleon chciał powiększyć terytorium San Marino żeby mieli dostęp do morza ale mieszkańcy w swej mądrości nie zgodzili się na rozszerzenie granic . Francja uznała niepodległość Republiki San Marino , a potem również Kongres Wiedeński w roku 1815 uznał San Marino za niepodległe państwo .
– W roku 1922 w San Marino powstała partia faszystowska która w wyniku wyborów w roku 1923 doszła do władzy . Mimo faszystowskich rządów republika nie uczestniczyła w II wojnie światowej . Dzięki tym rządom faszystowskie Włochy dały spokój republice . I w końcu gdy szala zwycięstwa przechylała się na demokratyczne rządy , faszyści przegrywali , w roku 1943 do władzy doszły rządy demokratyczne . Po wypowiedzeniu wojny Niemcom San Marino okupowane przez Niemców zostało wyzwolone przez oddziały amerykańskie i brytyjskie .
Dziś możemy gdybać co by było gdyby nigdy nie było faszystowskich rządów w San Marino albo co by się stało gdyby faszystowskie rządy utrzymały się do końca wojny .
Niech Cię nie zmylą te ” radiowozy ” stojące pod murem obronnym w San Marino .
Mnie zmyliły te radiowozy że małe państwo to i małe radiowozy .
Sekretarz Stanu Spraw Wewnętrznych Republiki San Marino kontroluje policję cywilną ,
która jest odpowiedzialna za pobór podatków , bezpieczeństwo wewnętrzne ,
kontrolę ruchu i obronę cywilną .
Policja cywilna jest ustawowo zobowiązana do współpracy z dwoma
jednostkami wojskowymi , Żandarmerią i Strażą Twierdzy .
W policji jest około 50 funkcjonariuszy mundurowych i cywilnych .
Policja ma na stanie 33 pojazdy od skutera Piaggio Libertys poprzez Fiaty Panda
do Subaru Foresters czy Subaru Outbacks .