Dubrownik
Do klasztoru Braci Mniejszych
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Jednym z ciekawych zabytków, jakimi szczyci się Dubrownik jest klasztor franciszkanów Braci Mniejszych otoczony wspaniałymi zabytkami. Jego budowla mieści się na starym mieście przy deptaku Stradun, który ma ok. 300 metrów długości.
Po przejściu jednej z pięciu bram miejskich, bramy Pile, na ulicy Stradun po prawej stronie zobaczymy Wielką Fontannę Onufrego. To budowla na planie koła zwieńczona półokrągłą kopułą. Fontannę wzniósł w roku 1438 Onofrio della Cava aby zaopatrywać miasto w słodką wodę. Pochodziła ona z rzeki Dubrovački oddalonej od miasta o 12 km. Z bogatych kiedyś zdobień zachowało się 16 kamiennych masek z ust których leci woda. Na drugim końcu deptaka Stradum jest Mała Fontanna Onufrego.
Kościół Zbawiciela
Naprzeciwko Wielkiej Fontanny znajduje się kościół Zbawiciela, obok klasztoru franciszkanów. Jest on katolicką świątynią parafialną. Fasada główna z rozetą oraz rozplanowanie kościoła świadczy o jego stylu renesansowym. We wnętrzu zachowało się sklepienie i okna z łukami w stylu gotyckim.
Niewielki jednonawowy kościół powstał w latach 1520-28 jako wotum wdzięczności za ocalenie. Świątynia powstała po silnym trzęsieniu ziemi 17 maja 1520 roku gdy skały staczające się ze wzgórza groziły zniszczeniem miasta. Jednak do tego nie doszło i zmianę sytuacji upatrywano w boskiej interwencji Jezusa Chrystusa. Świątynia nienaruszona przetrwała również drugie trzęsienie w roku 1667. Obecnie kościół służy koncertom muzyki klasycznej i wystawom.
Kościół klasztorny
Obok kościoła Zbawiciela znajduje się klasztor i kościół franciszkanów. Zaczęto je budować w roku 1317 a zakończono w XIV wieku. Kościół został zbudowany w stylu romańsko-gotyckim. Jest to budowla jednonawowa o długości 44 m, szerokości 13 m i wysokości 15 m. Do czasu trzęsienia ziemi 6 kwietnia 1667 r. miał 21 ołtarzy.
Z dawnego kościoła zachował się bardzo cenny portal, dzieło braci Leonarda i Petara Petrovićów z roku 1498 który obejmuje górne drzwi kościoła. Przedstawia on Pietę (Maryja ze zmarłym Chrystusem). Po bokach znajdują się posągi św. Hieronima i św. Jana Chrzciciela, a wyżej postać Boga Ojca.
Po trzęsieniu ziemi i pożarze kościół został odrestaurowany oraz wyremontowany w stylu renesansowo- barokowym. Z ośmiu ołtarzy siedem jest z kamienia a jeden z drewna:
* monumentalny ołtarz główny z roku 1713,
* Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia z roku 1684,
* Matki Bożej góry Karmel z roku 1696,
* Św. Krzyża z roku 1689 z krucyfiksem z końca XVII wieku,
* św. Diego z XVIII w. (drewniany),
* Matki Bożej Serca Jezusowego z roku 1696,
* św. Antoniego z Padwy z roku 1690,
* św. Franciszka z Asyżu z roku 1689, obraz z roku 1888.
Na ścianach jest cykl obrazów Drogi Krzyżowej z roku 1840 a nad nimi obrazy ze scenami z życia Jezusa.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz