Genua
Dumna i wspaniała republika morska
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Nazwa miasta, w dialekcie liguryjskim Zena, może pochodzić od łacińskiego słowa na oznaczenie kolana, którego kształt przypomina tutejsza linia brzegowa.
Będąc naturalną przystanią morską Genua najprawdopodobniej od zarania żeglugi odgrywała dużą rolę na handlowej mapie antycznego świata. Źródła pisane co prawda na temat milczą, lecz znaleziska archeologiczne, datowane z grubsza na V wiek starej ery, wykazują obecność tutaj Greków. Rzymianom miasto, wcześniej ośrodek ludności liguryjskiej, służyło za bazę wyjściową dla ich dalszego podboju Ligurii, która od epoki Augusta tworzyła dywizję terytorialną, jedną z jedenastu, jakie naonczas wykreślono w Italii (Regio IX Liguria). Po upadku imperium zachodniego miejsce to właściwie znikło z kart historii, politycznie dzieląc losy sąsiednich ziem włoskich, ażeby z owych dziejowych ciemności wyłonić się dopiero w X wieku.
Wzdłuż Dniepru, na Kaukaz, do Indii
W czasie kolejnego stulecia Genua, wolna komuna miejska w ramach średniowiecznego Regnum Italicum, przyjęła postać republiki morskiej. Zakrojona na szeroką skalę ekonomiczna aktywność związana z morzem, jak handel morski czy budowa statków, tudzież prowadzenie owocnych walk przeciwko Saracenom atakującym z Hiszpanii wybrzeża włoskie, sprzyjały wzrostowi znaczenia miasta. Szczególnie istotne było odpędzenie ich wespół z Pizą od Sardynii, co uczyniło wnet z Genui jedną z czołowych morskich potęg ówczesnego świata. Pod władztwo bądź kontrolę jej trafiły obszary w basenie mórz Liguryjskiego i Tyrreńskiego. Niemal równoczesne zaś wsparcie wypraw krzyżowych pozwoliło Genui na instalację swych faktorii handlowych m.in. w regionie egejskim. A sojusz z Cesarstwem Bizantyńskim, przy pogorszeniu stosunków Wenecji z Konstantynopolem, dostarczył Genueńczykom sposobności do rozszerzenia kolonialnej ekspansji na Morze Czarne i Krym.
Z Czarnomorza zaś genueńscy kupcy infiltrowali wzdłuż Dunaju i Dniepru wschodnioeuropejskie zaplecze, wypuszczając się także na Kaukaz, do Indii, a niewykluczone że nawet do Chin. Mocna, by nie rzec ? wyjątkowa pozycja Genui w tym zakątku świata nie byłaby oczywiście możliwa wpierw bez nadmienionego aliansu z Bizancjum, potem zaś bez ścisłych kontaktów z Osmanami. Ale nie zaniedbywano i innych kierunków. Tak oto w 1277 roku Genua zainaugurowała morskie połączenie z północną Europą przez Atlantyk. A port, odtąd najchętniej w tamtej części kontynentu frekwentowany przez kupców włoskich, to flandryjska Brugia.
Przeciwko Pizie i Wenecji
Mniej więcej około roku tysięcznego na najgroźniejszego konkurenta Genui wyrosła Piza. Nowowschodząca gwiazda morskiego firmamentu. Z niemal dwustuletniej rywalizacji, podłoże której stanowiły korzyści z handlu i walka o polityczną subordynację Sardynii, zwycięsko wyszła Genua. W walnej bitwie na morzu 6 sierpnia 1284 roku niedaleko Livorno, uważanej za największe zbrojne starcie morskie średniowiecza, flota genueńska zadała klęskę flocie pizańskiej (Battaglia della Meloria). Dla Pizy był to koniec politycznych ambicji, dla Genui zaś wstąpienie na szczyt wielkości (XIII i XIV wiek). Po wcześniejszym (1135-37) wyeliminowaniu przez Pizę z gry republiki Amalfi na południu Włoch, ostały się teraz już tylko dwie silne włoskie republiki morskie, tj. Genua i Wenecja. Walczyły one o monopolizację handlu z Orientem, a tym samym o supremację polityczną na śródziemnym akwenie. Naturalny między nimi konflikt znalazł ujście w czterech wyniszczających wojnach toczonych w latach 1256-1381 przy udziale rozmaitych państw z obu stronami sprzymierzonych.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz