Licząca 50 mieszkańców wioska Mödlareuth na granicy Turyngii i Bawarii, nagle w roku 1952 doświadczyła losu Berlina.

Z dnia na dzień została podzielona na pół, mieszkańcy zaś pozbawieni możliwości rozmowy, odwiedzin, chodzenia do szkoły. Amerykanie nazwali wioskę „Mały Berlin”.

Świadectwo podziału

Mödlareuth na granicy Turyngii i Bawarii to miejsce, które powinni odwiedzić wszyscy interesujący się historią Muru Berlińskiego i Żelaznej Kurtyny dzielącej Europę na dwie części: demokratyczna i zniewoloną. Znajduje się tu muzeum: budynek z salą prezentacyjną i ekspozycja na świeżym powietrzu. Tuż przed budynkiem stoi pomnik pogranicznika enerdowskiego: granitowa postać strzegła przez lata budynku straży granicznej w Neundorf.

Jak rósł mur

We wspomnianej sali możemy obejrzeć półgodzinny film o historii wioski i jej podziale. Przez lata jedyną granicą między dwiema częściami wioski był wąski strumień Tanbach. Tak można było rozpoznać ustanowione na Kongresie Wiedeńskim granice między Bawarią a Turyngią. Po powstaniu dwóch państw niemieckich wszystko nagle się zmieniło. W roku 1952 postawiono wzdłuż strumienia płot drewniany. W 1958 pojawił się dodatkowo drut kolczasty. W roku 1961 założono pole minowe, a w 1966 roku wioskę na 23 lata przedzielono potężnym, wysokim na 3,5 m ogrodzeniem i postawiono wieże strażnicze. Domy w wiosce były oddalone od siebie zaledwie o 80 metrów.

Słynna ucieczka

Od strony zachodniej ten mur stał się szybko atrakcją turystyczną, odwiedzało go 50 tysięcy osób rocznie. Z drugiej strony oczywiście podejmowano próby ucieczki. Najsłynniejsza udana w tej okolicy to ucieczka dziesięciu osób, które pod mur podjechały minibusem, na jego dachu postawiły drabinkę i po niej przedostały się na Zachód.

Warto wiedzieć

* Granica została otwarta 9 grudnia 1989 roku, miesiąc po upadku Muru Berlińskiego. 17 czerwca 1990 roku, rozwalono mur i narodziła się idea ufundowania muzeum upamiętniającego dzieje Małego Berlina. Otwarto je 3 września tego samego roku.
* Ekspozycja na świeżym powietrzu rozpoczyna się tuż za granicznym strumieniem. Kilkanaście metrów przed starym barakiem straży granicznej ustawiono oryginalny szlaban, kawałek ogrodzenia z drutu kolczatego, tablice ostrzegające przed wejściem w zakazaną strefę. Dalej możemy obejrzeć, także od środka, małą wieżyczkę obserwacyjną, następnie bunkier nadgraniczny w barwach maskujących. Tuż obok znajduje się stumetrowy fragment muru, jaki dzielił wioskę Mödlareuth na dwie połowy.

Przeczytaj także...

Brocken. Ten szczyt też był otoczony murem

Autorka: Anna Ochremiak

3 grudnia 1989 r. mur pękł. Obalili go uczestnicy marszu gwiaździstego na szczyt: 6 tys. osób wymaszerowało z pobliskich miejscowości z hasłami: wolny Brocken, wolni ludzie.

Berlin. East Side Gallery, czyli graffiti na Murze

Autorka: Anna Ochremiak

East Side Gallery nazywana jest największą na świecie galerią na świeżym powietrzu. Jest ważnym punktem na turystycznej mapie Berlina, opisanym w każdym chyba przewodniku. Odwiedza ja ponoć półtora miliona turystów rocznie.

Berlin. Brama Brandenburska i Berliński Mur

Autorka: Halina Puławska

Po ustawieniu Muru Berlińskiego po stronie zachodniej bramy  znalazła się ona w pasie granicznym i była niedostępna zarówno z zachodu  jak i ze wschodu. Na placu 18 Marca zauważyć można ślad z kostki brukowej znaczący przebieg muru.

Poczytaj więcej o okolicy:

Hainich. Spacer ponad drzewami

Wartburg. Tu Marcin Luter tłumaczył Biblię

Weimar. Pierwsze lata Bauhausu

Eisenach. Kolebka na zamku Wartburg