Paryż
Nad Sekwaną, na placu Warszawskim
Kto chciałby zejść z Ogrodów Trocadero (Jardins du Trocadéro) nad Sekwanę i dalej przez Pont d’Iéna do wieży Eiffla, trafi na plac Warszawski (Place de Varsovie).
Skąd ten honor dla naszej stolicy? Czysta kurtuazja i potrzeba nadawania nazw kolejnym elementom miasta. W końcu w Warszawie mamy też ulice Paryską czy Wersalską.
Plac Warszawski zyskał nazwę 5 maja 1928 roku a uroczyste otwarcie celebrował Maxime Weygand. Dlaczego on? Ten francuski generał był honorowym obywatelem Warszawy od 23 sierpnia 1920 roku. A to za jego zasługi w Bitwie Warszawskiej, w której odparto bolszewików z przedpola stolicy. Następnie, do 1922 r. dowodził misją wojskową w Polsce, zajmującą się szkoleniem i zaopatrzeniem wojska polskiego. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Virtuti Militari. Współcześnie na budynku przy Krakowskim Przedmieściu 5 gdzie w 1920 r. mieszkał generał (teraz to Akademia Sztuk Pięknych) zawieszono tablicę upamiętniającą ten fakt.
Wróćmy jednak na plac. W 1937 roku podczas Wystawy Światowej w Paryżu na placu stanął pawilon polski składający się z rotundy z piaskowca ze spiżową rzeźbą Polonia Restituta na szczycie, budynku ze stali i szkła oraz wielkiego masztu z polską flagą. Wszystkie te elementy połączone były szerokimi galeriami i portykami. Nad projektem pracowało czterech wybitnych polskich architektów tamtego czasu: Bohdan Pniewski, Stanisław Brukalski, Bohdan Lechert i Józef Szanajca. Wtedy też, z okazji wspomnianej wystawy, przy placu zbudowano fontannę Trocadéro, największą w Paryżu.
W 1978 roku ustawiono na skraju placu pomnik Polaków walczących w czasie II wojny światowej we Francji. Monument przedstawia polskiego żołnierza podtrzymywanego przez alegorię Zwycięstwa. Wraz z kamieniem węgielnym pod pomnikiem złożono urny z ziemią z szesnastu cmentarzy we Francji, na których pochowano poległych polskich żołnierzy. A z Polski przywieziono urny z ziemią z Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie oraz z prochami więźniów Auschwitz-Birkenau.
Warto wiedzieć
Także Most Jeny (Pont d’Iéna) ma polskie konotacje. Decyzję o jego budowie podjął Napoleon podczas pobytu w Warszawie w 1807 r. Nadał mu też nazwę – po wygranej bitwie pod Jeną (październik 1806).
Dodaj komentarz