Samtawro
Monastyr w pałacowym ogrodzie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Samtawro, czytam w folderze, który otrzymałem w placówce Informacji Turystycznej w Mcchecie, dawnej stolicy Gruzji odległej od obecnej ? Tbilisi ? o około 20 km, znaczy Pałacowy Ogród.
Bo rzeczywiście ten klasztor Samtawro, z dwiema historycznymi świątyniami zbudowany został na terenie dawnego ogrodu pierwszego chrześcijańskiego władcy kraju, króla Iberii Miriana III (265-360, panował od 318 r.) i jego żony Nany. Którzy, w uznaniu zasług dla Gruzińskiego Prawosławnego Kościoła Apostolskiego, uznani zostali jego świętymi, ?równymi apostołom?. Jestem tu już po raz drugi po wieloletniej przerwie. Z przyjemnością więc zauważam pozytywne zmiany, jakie zaszły w tym czasie. Przede wszystkim niemal idealny porządek, mnóstwo zieleni i kwiatów, czytelne drogowskazy oraz makietę głównej świątyni p.w. Przemienienia Pańskiego i odnowiony kościółek św. Nino z IV wieku. Mam teraz więcej czasu niż poprzednio, aby trochę lepiej poznać zarówno dzieje tego zabytku znajdującego się na liście dziedzictwa UNESCO. Wraz z odległą o niego o około kilometra na południe, najstarszą i najważniejszą katedrą Gruzji ? Sweti Cchoweli (Sweti Choweli). A także stojącym na wzgórzu na lewym brzegu rzeki Aragwi, wpadającej poniżej niego do Mtkwari (Kury), małym klasztorem i świątynią Dżwari.
20 wieków gruzińskiego chrześcijaństwa
Przy okazji zaś wzbogaciłem swoją wiedzę o kolejne fakty z historii chrześcijaństwa w Gruzji. Pomocna w tym okazała się broszura o tym klasztorze, napisana przez mniszkę Annę (Niauri), a wydana z błogosławieństwem jego świątobliwości katolikosa ? patriarchy Gruzji oraz arcybiskupa Mcchety i Tbilisi, a także metropolity Picundy i Cchum (Suchumi) ? Abchazji, Ilii II.
Przyjęcie chrześcijaństwa jako religii państwowej Gruzja zawdzięcza swojej apostołce św. Nino (ok. 268-340). Ale początki gruzińskiego Kościoła są o trzy wieki starsze. Założyli go bowiem już w I w apostołowie: Andrzej, nazywany w prawosławiu Pierwozwannym (Pierwszym Powołanym) i Szymon Kaanejczyk. Chrześcijaństwo szerzyli tu również apostołowie: Bartłomiej, Juda Tadeusz i Mateusz. I chociaż wierzenia pogańskie trzymały się mocno, tutejszy Kościół był już na tyle silny i znaczący, że jego przedstawiciel biskup Picundy Stratofil uczestniczył w pierwszym światowym soborze biskupów w Nicei (w Bitynii) w roku 325.
Apostołka i królewska para
Późniejsza apostołka i święta Nino, która do Gruzji przybyła z Kapadocji aby z powodzeniem szerzyć wiarę chrześcijańską, była kobietą dobrze skoligaconą. Bliską krewną męczennika św. Georgija (Jerzego) i patriarchy jerozolimskiego Juwenalia. A także kobietą wykształconą. Pomijając szczegóły wspomnę tylko, że wyleczyła królową Nanę z ciężkiej choroby, czym przekonała królewskich małżonków do nowej wiary. Zaowocowało to nie tylko chrztem obojga, ale także wszystkich ich poddanych, uznaniem chrześcijaństwa w roku 337 (według tej broszury, z powołaniem na historyka kościelnego V wieku Sozomena, a także na oficjalnej tablicy monastyru w kilku językach już w 326 r.) za religię państwową oraz bliskimi stosunkami z Bizancjum. Z czynnym udziałem królowej Nano w chrystianizacji kraju, a później beatyfikacją królewskiej pary.
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz