Ścieżka Hirzeiweg to popularny szlak turystyczny w Dolomitach, w południowej części grupy Catinaccio. Prowadzi niemal poziomo u podnóża szczytu Roda di Vaél i jest bardzo widokowa.

Spod schroniska Fronza-Coronelle schodzimy drogą nr 549, czyli tą samą, która doprowadziła nas z Rif. Paolina. Przy skrzyżowaniu szlaków skręcamy lekko w lewo na wąską kamienistą ścieżkę, oznakowana nadal numerem 549 i prowadzącą w kierunku Passo Vaiolon. Z daleka już widać charakterystyczny ogromny głaz, na który można wejść za pomocą drabinki. Otoczenie tu jest bardzo dzikie. Ścieżka wije się pomiędzy złomami skalnymi, a w górze wznosi się ogromna ściana Roda di Vaél. Pomiędzy głazami harcują świstaki. Z tej ścieżki w prawo odprowadza szlak na Passo Vaiolon, ale my tam się nie wybieramy. Sprawni turyści powinni jednak ruszyć w tym kierunku, aby zobaczyć piękną i gładką zachodnią ścianę Roda di Vaél.

Mijając głaz podążamy dalej. Ścieżka, chociaż wąska, jest bardzo fajna. Wkrótce ukazuje się pomnik Christomannosa ? wielkich rozmiarów orzeł usytuowany na skale. Obok stoi kamienna ława, na której można spocząć. Spod pomnika sprowadza ścieżka nr 552 pod rifugio Paolina lub do przełęczy Costalunga widocznej z góry.

Passo di Costalunga, oznakowana również jako Karer Pass (niemiecka nazwa), znajduje się na wysokości 1758 m n.p.m. Jest bardzo rozległa i przypomina halę. Łączy doliny Val di Fassa z Val ďEga i dalej z Bolzano. Na przełęczy są liczne hotele i pensjonaty. To dobry punkt wyjścia w grupy Catinaccio i Latemar (po przeciwnej stronie).

Będąc już pod pomnikiem, koniecznie należy iść dalej ścieżką 549 pod schronisko Roda di Vaél. Ścieżka jest szeroka i wygodna, a prowadzi wokół grzbietu kończącego grań Masare. Schroniska jakie znam w Dolomitach są w kolorze białym lub popielatym z niebieskimi okiennicami. Rifugio Roda di Vael też takie było do 2008 r. Wtedy to przeprowadzono remont  i w 2010 r. zastałam je w kolorze czerwonym. Okiennice zostały niebieskie. Poniżej tego schroniska, na małej przełączce przy ścieżce stoi bufet Baita Pederiva. Noclegi oferuje tylko w wyjątkowych sytuacjach.

Jeżeli samochód zostawimy na przełęczy Costalunga, to z tego miejsca można wrócić do Rif. Paolina drogą 549 / 552 lub 548. Jeżeli nie jesteśmy uzależnieni od swojego transportu,  należy iść w dalszą drogę w kierunku Ciampedie lub Vigo di Fassa drogą 545.

Kilka słów należy się Roda di Vaél ? 2806 m n.p.m. Po niemiecku jej nazwa brzmi Rotwand. Ważne to, bo mapy są dwujęzyczne. To przepiękny szczyt o kształcie trójkąta. Jest bardzo popularny wśród turystów i wspinaczy, można też trawersować go atrakcyjnymi drogami. Otoczenie robi ogromne wrażenie na wędrowcach.

Przeczytaj także...

Catinaccio. Od schroniska do schroniska

Autorka: Barbara Górecka

Podejście początkowo jest dość łagodne, lecz po kilkunastu minutach ścieżka obiera kierunek „dół – góra”… Dominujący nad nią szczyt to Roda di Vaél po prawej stronie, a po lewej Cima Sforcella. Na tej trasie swoje norki mają świstaki…

Roda di Vael. Schronisko na skalnym progu

Autorka: Barbara Górecka

Przed bufetem sporo stolików i ławek, jest nawet możliwość wypożyczenia leżaków. Tu można sobie długo siedzieć, nic nie robić i tylko patrzeć… Ruszamy szeroką ścieżką wokół grzbietu kończącego grań Masare… tak tu pięknie.

Val di Fassa. Małe miasteczka w wielkiej dolinie

Autorka: Barbara Górecka

Otoczenie jest fantastyczne. Białe wapienne ściany, zielone łąki i lasy, jeziora. Miasteczka są typowo turystyczne i większych zabytków tu nie ma. Jak wszędzie w regionie jest nazewnictwo dwujęzyczne i należy się do tego przyzwyczaić.

Poczytaj więcej o okolicy:

Lago di Fedaja. Jezioro u podnóża masywu Marmolady

Averau-Nuvolau. Z Passo Giau do Forcella Nuvolau

Marmolada. Pod najwyższym szczytem Dolomitów

Dolomity. Palcem po mapie