Polička
Stare mury i izdebka kompozytora
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Większość zabytkowych budowli Polički stoi w południowej i wschodniej części miasta. Zaskakująco duża jest w tak niewielkim, nawet jak na Czechy mieście, liczba placówek służących mieszkańcom, ale i turystom. Doliczyłem się 13 hoteli i pensjonatów, 9 restauracji, 4 gospód (w znajdującej się na północnej pierzei rynku Herešove krčme zjadłem smaczny obiad), 11 barów oraz 7 cukierni i kawiarni.
Historia od 1265 roku
Polička ma bardzo długą i ciekawą historię. Założył je w roku 1265 jako miasto królewskie, później posagowe królowych, czeski król Przemysł Otokar II (1233-78). Lokacji dokonał Konrad z Limberka (Cunradus de Lewendorf/Conrad von Lewendorf), który sprowadził tu osadników z północnych Niemiec. W mieście stanął zamek, który nie przetrwał jednak wojen husyckich. Polička rozwijała się dzięki położeniu przy drodze prowadzącej ze środkowych Czech do ośrodków morawskich oraz nadanym jej prawom: mili – wszystkie położone w tej odległości targi, składy, jatki, browary itp. musiały należeć do miasta, beczki – warzenia piwa i gardła – wykonywania wyroków śmierci.
Pierwotnie miasto było drewniane, z wyjątkiem kościoła i czterech bram miejskich. W drugiej połowie XIV wieku je wybrukowano, wzniesiono pierwsze kamienne domy i mury miejskie. Fortyfikacje otoczone twardymi kamieniami z wewnętrznym murem z lanego margla miały 10 m wysokości i posiadały 19 zachowanych do naszych czasów bastionów. Obwarowania uzupełniał podwyższony mur ogrodzeniowy i fosa.
Wojny, grabieże, pożary
W historii Polički były jednak lata zarówno dobre, jak i tragiczne. W 1421 roku, następnym po tragicznej dla czeskiej szlachty bitwy pod Białą Górą na przedmieściach Pragi, przyjęła wojska husyckie Jana Žižki (1360-1424). Ale później została splądrowana przez oddziały króla Zygmunta Luksemburczyka (1368-1437). Za panowania Jerzego z Podiebradów (1420-71) miasto wzmocniło obronę barbakanem chroniącym cztery bramy i kolejną fosę.
Polička cieszyła się przychylnością królów z rodu Jagiellonów. W 1547 r. brała czynny udział w ruchu oporu przeciwko Ferdynandowi I. Habsburgowi (1503-64), za co została surowo ukarana. Jej prawa i przywileje zostały zawieszone, skonfiskowano majątek i nałożono grzywnę.
W 1567 r. przeprowadzono inwentaryzację domów w miastach królewskich. W Poličce było ich wówczas 200. Przez cały XVI wiek rozwijał się tu renesans, w tym stylu przebudował gotycki kościół św. Michała architekt pochodzenia włoskiego Ambrož Vlach. W 1613 roku Poličkę zniszczył pożar, którego pastwą padł gotycki ratusz i południowo-zachodnia część miasta. W kolejnych latach mocno dotknęła ją wojna trzydziestoletnia, podczas której grabiona była przez wojska szwedzkie i cesarskie. W 1654 r. miasto liczyło 90 mieszkańców, co stanowiło mniej więcej jedną dziewiątą liczby sprzed siedemdziesięciu lat.
Rozwój kulturalny i przemysłowy
Kolejny duży pożar i zniszczenie miasta w 1845 roku znacznie zahamowały jego rozwój przemysłowy. Ale dzięki temu mury miejskie o długości 1220 m zostały w dużej mierze zachowane, chociaż wszystkie cztery bramy miejskie wyburzono już w pierwszej połowie XIX wieku. W jego drugiej połowie Polička przeżywała głównie rozwój kulturalny. Powstała czytelnia publiczna, Towarzystwo Śpiewacze Kollár (1861) i Towarzystwo Wolontariuszy Teatru Tyla (1869). Od 1870 r. działał tu zakład wychowania fizycznego Sokół. Dziesięć lat później założono Towarzystwo Muzeum Palackiego, które zapoczątkowało gromadzenie zbiorów dla przyszłego Muzeum Miejskiego i Galerii.
W 1896 roku do Polički przyjechał pierwszy pociąg ze Svitav, co zapoczątkowało boom przemysłowy miasta. Rok później linia kolejowa połączyła je z regionem na zachodzie, uruchomiono też ruch na lokalnej linii Polička – Skuteč.
Wiek XX rozpoczął się otwarciem instytutu nauczycielskiego, przekształconego później w gimnazjum. W latach I Republiki, międzywojennych 1918-39 powstały dodatkowe szkoły i nowy, wspomniany już gmach Teatru J.K.Tyla. Po układzie monachijskim 1938 r. oddającym Niemcom „Kraj Sudecki”. okoliczne wsie niemieckie włączono do Rzeszy, więc w czasie wojny miasto leżało bezpośrednio przy granicy z nią. W latach powojennych powiększyło się o osiedla mieszkaniowe i rozwinął się przemysł.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz