Agra
Taj Mahal – najpiękniejszy grobowiec
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Wnętrza grobowca są jeszcze wspanialsze, ozdobione wyszukanymi ornamentami z wzorami roślinnymi i geometrycznymi, czarnymi arabskimi inskrypcjami z Koranu. Inkrustacje z niezliczonej ilości kamieni szlachetnych i półszlachetnych oraz muszli perłowych są nie tylko przepiękne. Świadczą także o bogactwie władcy, na którego rozkaz wzniesiono Taj Mahal. Jeszcze wspanialej inkrustowane są cenotafy, symboliczne ? właściwe grobowce oglądamy w podziemiach ? sarkofagi z marmuru. Centralnie położony Mumtaz Mahal z i boku Szachdżahana. Miał on bowiem spoczywać gdzie indziej: w bliźniaczym mauzoleum z czarnego marmuru po drugiej stronie rzeki. Oba miał łączyć most nad nurtem Jamuny. Tak mówią przekazy historyczne.
Chociaż spory o to, gdzie kończą się fakty, a zaczyna legenda, trwają. Pewne jest, że w 1628 r. rządy w stołecznej Agrze objął Szachdżahan Wspaniały ze sławnej dynastii Wielkich Mogołów, wnuk Dżalaluddina Mohammada Akbara (1542-1605), zjednoczyciela niemal wszystkich państewek indyjskich. Najbardziej ukochaną z trzech żon Szachdżahana była perska księżniczka Ardżuman Banu Began, nazwana później Mumtaz Mahal ? Wybranką Pałacu. Gdy zmarła w 1631 r. przy porodzie czternastego dziecka, władca wpadł w rozpacz. Postanowił zbudować dla niej najwspanialszy grobowiec świata. Długo trwały do tego przygotowania, wybór projektów, wykonawcy.
Przy budowie Taj Mahal pracowało ponoć 20 tys. ludzi, a główny architekt (najczęściej wymienia się Ustada Antnada Lahori) został, jak głosi przekaz, oślepiony i obcięto mu ręce, aby nie mógł już zbudować czegoś równie wspaniałego. Zajęty dziełem swego życia Szachdżahan odwrócił się od polityki i dworskich intryg. W kraju wybuchła wojna sukcesyjna. Jego syn Aurangzeb mordował braci, doszedł do władzy i ojca umieścił w twierdzy ? odległej niespełna 2 km na tym samym brzegu rzeki w Czerwonym Forcie. Od tej pory Taj Mahal mógł on oglądać tylko z oddali?
Po śmierci Szachdżahana nie było już mowy o budowie bliźniaczego czarnego mauzoleum. Władca spoczął w tym, które wzniósł, obok ukochanej żony. A że centralne miejsce było zajęte, to z boku. I to stanowi jedyny dysonans w architektonicznej, artystycznej i geometrycznej perfekcji tej budowli. l był ceną, jaką Szachdżahan zapłacił dosłownie i własnym losem ? za upamiętnienie na wieki ukochanej Mumtaz. Ale miłość ta przetrwała wieki w postaci, która nie ma chyba niczego równego w dziejach świata.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz