Bakczysaraj
W skalnej twierdzy Czufut-Kale
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Jest takie miejsce nad Bakczysarajem co zwie się Czufut-Kale. To najlepiej zachowane i najłatwiej dostępne skalne miasto na Krymie. Nieznana jest dokładna data jego powstania.
Jedne źródła podają VI wiek i – według nich – mieliby miasto założyć Goto-Alanowie. Inne datują je na X-XII wiek. Nie jest znana również pierwotna jego nazwa. Miasto było ważnym centrum rzemieślniczo-handlowym. W ostatnim roku XIII wieku wojska Nogaja, za pomocą machin oblężniczych, rozbiły część muru, wdarły się do środka i wybiły niemal wszystkich mieszkańców.
W XV wieku miasto pełniło funkcję stolicy Chanatu Krymskiego. Było wtedy twierdzą tatarską, a nazywało się Kirk-Er. W miejskich podziemiach przetrzymywano więźniów chana. W mieście tym mieszkali pierwsi chanowie – Hadżi Gerej i Mengli Gerej. Mieszkali tu muzułmanie, chrześcijanie i Karaimi. Karaimi osiedlili się po wschodniej stronie murów. W XV wieku zbudowali nową obronną ścianę i trzy wieże, tworząc w ten sposób solidną twierdzę. Po przeniesieniu się Tatarów do pałacu w Bakczysaraju, Karaimi tu pozostali. Wtedy miasto otrzymało obecną nazwę, która jest tłumaczona jako „Żydowska Twierdza”. Karaimi mieszkali tutaj do lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Po tym czasie osiedlali się już w innych miastach Krymu.
Pozostałości miasta są bardzo zrujnowane, ale nadal robią wrażenie. Zachowało się mauzoleum Dżanike-Chanym, matki Hadżi Gereja z 1437 roku. Zostały też ruiny meczetu z połowy XIV wieku. W dobrym stanie są dwa domy modlitewne tzw. kenesy. Pochodzą z XIV i XVIII wieku. Jest też dom w którym mieszkał karaimski uczony A. Firkowicz, który żył w latach 1786-74, a był badaczem dawnych rękopisów. W jednym z zachowanych domów można skosztować karaimskiej kuchni.
Wiele zostało po murach obronnych: Burunczakskij Mur, Kiczik-Kapu czyli małe wrota od południa oraz środkowe i wschodnie mury. Niedaleko „restauracji” jest studnia Kopka-Kuju, resztki domów i ruiny łaźni. Powyżej znajdziemy kompleks pieczar Czausz-Kobasy.
Po obu stronach skalnego miasta ciągną się długie i piękne doliny. Spacer do skalnego miasta jest bardzo sympatyczny. Za monastyrem droga jest już gruntowa. Pod samo miasto wprowadza ścieżka z zakosami. Na całej długości trasy ustawione są stoiska z pamiątkami. Przed wejściem do skalnego miasta można obejrzeć odkrytą niedawno studnię. Wejście do niej jest osobno płatne.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- film autorki
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz