We wschodniej części cmentarza, poniżej wzgórza a blisko ogrodzenia, znajduje się szczególna kwatera. Spoczęli tu migranci, którzy zmarli w białowieskiej puszczy próbując dotrzeć do lepszego świata.
Śmierć Henryka Pobożnego w bitwie pod Legnicą odsunęła zjednoczenie ziem polskich po rozbiciu dzielnicowym o wiek bez mała. W dodatku – już bez Śląska. Książę, według legendy, zginął właśnie tu. Został pojmany przez Tatarów i ścięty.
Kijowski meczet, zbudowany z jasnego kamienia, z tradycyjną, wielką bramą z ostrołukowym, zdobionym wejściem i kilkoma stalowo-czarnymi kopułami, gdyż nakryte są nimi również inne budynki kompleksu, jest bardzo efektowny.
Jest tu ponoć jeszcze kilka XVIII-wiecznych nagrobków, w różnych opracowaniach można znaleźć cytowane z nich inskrypcje. Nie przytaczam, bo niewiele wyczytałam. Czas i mech zatarły ślady a i arabskie litery są mi obce.
Ałuszta (Алушта) jest kurortem na Krymie. To ośrodek sanatoryjny, turystyczny i rekreacyjny, chętnie odwiedzany zwłaszcza w lecie. Miasteczko jest dobrym punktem wypadowym na wycieczki krajoznawcze po okolicy.
Od XIII wieku dzień Wniebowstąpienia NMP odbywa się w Štramberku procesja upamiętniająca zwycięstwo nad Tatrami. A jego symbolem są właśnie „Sztramberskie Uszy” wypiekane z ciasta piernikowego i korzennego.
To największy na Mazurach głaz narzutowy, pozostawiony przez cofający się lodowiec. Jego obwód nad ziemią wynosi 19 m. Ma 6,5 m długości, 4 m szerokości i 1,8 m wysokości. Ile jeszcze tkwi w ziemi, nie wiadomo.
W XV wieku miasto pełniło funkcję stolicy Chanatu Krymskiego. Było wtedy twierdzą tatarską, a nazywało się Kirk-Er. Mieszkali tu pierwsi chanowie – Hadżi Gerej i Mengli Gerej.
Po wkroczeniu na Krym Tatarów, wiele klasztorów przestało istnieć, ale ten przetrwał. W XV wieku stał się centrum prawosławia i był rezydencją metropolity. Działał do 1778 roku. Wtedy to Rosja zagarnęła Krym i chrześcijan przesiedlono nad Morze Azowskie.
Bakczysaraj to nazwa dawnej stolicy chanów krymskich. Po turecku oznacza Miasto Ogrodów. Przepływa tu rzeczka Czuruk-Su, czyli Zgniła Woda. To nad tą rzeczką walczyły żmije, które teraz znajdują się w herbie miasta.