Warto zobaczyć tę wieś, bo prędzej czy później w tym kształcie zniknie. Klon z tradycyjnym charakterem zabudowy i harmonijnym krajobrazem jest najcenniejszym na Mazurach i jednym z najcenniejszych w północnej Polsce zespołem budynków drewnianych. 

To wieś szkatułowa lokowana w 1645 r. na 56 włókach gruntu (ok. 1000 ha), a więc bardzo duża. Wieś była zniszczona przez pożar w 1893 r. ale pierwszą i drugą wojnę przetrwała bez większych strat w zabudowie. Cała jest zabytkowa.

Jest to ulicówka z domami ustawionymi szczytem do drogi. Takie ustawienie kiedyś dominowało na Mazurach, obecnie jest rzadko spotykane. Do dziś zachowało się w Klonie ok. 40 drewnianych chałup różnych typów i w różnym wieku, między innymi jedna z ostatnich na Mazurach zachowana in situ z niezwykle urodziwym podcieniem szczytowym. Są tu archaiczne domy z pomieszczeniami inwentarskimi pod wspólnych dachem z pomieszczeniami mieszkalnymi. Mamy także curiosum w postaci chałupy z dachem półszczytowym, charakterystycznym dla Podhala. Przed wojną Klon był jedną z niewielu na Mazurach wsi o przewadze katolików. Katolicyzm mieszkańców przejawiał się tym, że niemal wszystkie domy są przyozdobione krzyżami.

Niestety, po drugiej wojnie rozpoczęły się procesy dewastacji zabudowy wsi, które trwają do dziś. Nadal jest tu dużo domów drewnianych, ale to zaledwie połowa tego co było tuż po wojnie. Powstało natomiast kilka szpetnych domów, które stoją przy opuszczonych domach drewnianych, którym w najbliższym czasie grozi zagłada. Nowe domy, które powstają są przykładem jak się nie powinno budować na Mazurach. Znikły zupełnie z krajobrazu wiatraki, które jeszcze po wojnie istniały na wzgórzu przy kościele.

Poza drewnianymi chałupami, w Klonie jest drewniana szkoła. Wieś się wyróżnia także tym, że są w niej dwie świątynie: murowany z granitu polnego i cegły kościół katolicki z 1866 r. i murowany, z drewnianą wieżyczką zbór protestancki z okresu międzywojennego, obecnie niestety opuszczony.

Przeczytaj także...

Tykocin. Wielkie świątynie, skromne domy

Autor: Piotr Olszak

Wspaniałe budynki sakralne: kościół, klasztor i synagoga stoją pośród skromnej zabudowy, w znacznej części drewnianej. Dzięki temu czuje się tutaj, że każdemu jest oddane to, co się należy. Bogu – co boskie, człowiekowi – co ludzkie.

Żuławy. Zagłębie budownictwa drewnianego

Autor: Piotr Olszak

Budownictwo drewniane na Żuławach winno dać do myślenia architektom, gdyż pokazuje, że willa nie musi radykalnie wyróżniać się spośród tradycyjnej zabudowy. Bo nie ma dwu kierunków: na ludowo i po miastowemu. Jest jeden kierunek, łączący to, co najlepsze.

Dobrzyca. Park wokół Muzeum Ziemiaństwa

Autor: Waldemar Rusek

Park pałacowy usytuowany jest na rzeczką Potoka. W przeszłości rosło tu około 120 gatunków drzew i krzewów, w większości iglastych. Obecnie park ma powierzchnię 10,5 ha a rośnie w nim około 40 gatunków.

Poczytaj więcej o okolicy:

Drwęca. Kto widział minoga?

Galiny. Pałac ocalony od zguby

Olecko. Największy rynek w dawnych Prusiech

Puszcza Romnicka. Rechot nad brzegiem jeziora