Bazylea
Zbiory i wystawy w Fundacji Beyelerów
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W Bazylei, 200-tysięcznym mieście-kantonie nad Renem w Szwajcarii, działa blisko 40 muzeów i hal wystawowych oraz kilkanaście galerii sztuki organizujących okresowe wystawy.
W wydawanym co roku w kilku wersjach językowych – nie ma wśród nich polskiego – przewodniku, znajduję szczegółowe informacje o 37 muzeach. Największą frekwencją, i to w skali całego kraju, cieszą się według tego przewodnika zbiory i wystawy w Fundacji Beyelerów (Fondation Beyeler). Co roku ogląda je po około 350 tys. osób.
Odwiedziłem ją w niedzielne przedpołudnie. W kolejce do kasy stało kilka – kilkanaście osób. W salach wystawowych było pełno, chociaż, na szczęście, bez tłumów uniemożliwiających spokojne oglądanie obrazów, rzeźb i instalacji. Wśród zwiedzających sporo było osób starszych, ale również młodzieży i to z kilku kontynentów, w tym z Dalekiego Wschodu, naprawdę interesujących się sztuką. Wsłuchiwali się przed poszczególnymi eksponatami w informacje płynące ze słuchawek i czytających informacje zawarte w bezpłatnych folderach.
Od wielkich impresjonistów po Andy Warhola
Trzon kolekcji stanowią zbiory własne, gromadzone w ciągu blisko 50 lat przez małżeństwo manszardów Hildę (de domo Kunz, 1922-2008) i Ernsta (1921-2010) Beyelerów według własnego gustu. Są w niej, o czym informują m.in. bandery wiszące nad ulicą obok gmachu wystawowego fundacji, dzieła wielu wybitnych artystów XX wieku. Wśród około 250 pozycji są prace m.in. Edgara Degasa, Paula Cézanne’a, Claude Moneta, Henri Rousseau, Vincenta van Gogha, Wassily’a Kandinsky’ego, Henri Matissa, Fernanda Légera, Alberta Giacomettego, Pabla Picassa, Joana Miró, Paula Klee, Maxa Ernsta, Pieta Mondriana, Andy Warhola i innych. Poza dziełami sztuki europejskiej, w kolekcji znajduje się także 25 obiektów kultury ludowej z Afryki, Oceanii i Alaski.
We własnym gmachu
W 1982 r. Beyelerowie powołali Beyeler Foundation przekazując jej własne zbiory. Początkowo publicznie prezentowano je w różnych muzeach zagranicznych. Po raz pierwszy w całości w 1989 r. w Centro de Arte Reina Sofia w Madrycie. Następnie w 1993 r. w Neue Nationalgalerie w Berlinie, i w 1997 r. w Art Galery od New South Wales w Sydney w Australii. Ale już w 1994 r. architekt Renzo Piano otrzymał zamówienie fundacji na zaprojektowanie i wybudowanie dla niej własnego obiektu wystawienniczego. Stanął on w parku Berowerguts w Riehen, w podmiejskiej gminie, faktycznie przedmieściu Bazylei. Dojeżdża się tam tramwajem nr 6 w ciągu kilkunastu minut. Otwarty został 18 października 1997 r. W dwa lata później wydłużono go o 12 metrów dobudowując wielką salę i zwiększając znacznie powierzchnię wystawienniczą. Budynek otrzymał w 2002 wyróżnienie (Guter Bauten) dwu bazylejskich kantonów, o czym informuje plakietka na jego murze koło wejścia. Lokalizacja okazała się znakomita. Tuż obok ruchliwej ulicy, ale wśród zieleni – w parku rośnie blisko 180 drzew, nad stawem, i z widokami z okien na pola kukurydziane oraz winnice. W parku, który można zwiedzać bez biletu, wystawionych jest kilkanaście rzeźb.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz