Baleary
Turystyczny archipelag
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Od VIII wieku najeżdżane przez Arabów stały się w 903 roku częścią emiratu (od 929 kalifatu) kordobańskiego. Przez kilka dalszych stuleci pozostawały pod panowaniem muzułmańskim, okresowo tworząc osobny organizm polityczny, przekształcony w gniazdo piratów, zagrażających wybrzeżom Katalonii, Francji i Włoch. Odpowiedzią na to była wielka próba zajęcia wysp podjęta w 1113 roku przez połączone chrześcijańskie siły katalońskie, oksytańskie i włoskie (te pod przewodem Pizy). Baleary odzyskane zostały atoli dopiero w kolejnym stuleciu, przez Jakuba I Zdobywcę, w latach 1213-76 króla Aragonii, hrabiego Barcelony i seniora Montpellier (Majorka w latach 1229-31, Minorka w 1232 r. i ostatecznie w 1287 r., Ibiza w 1235 r.).
Królestwo Majorki
Mocą testamentu tego władcy (zm. w 1276 r.) powołano Królestwo Majorki (Reino de Mallorca). Poza Balearami obejmowało ono terytoria na kontynencie (m.in. Roussillon, Montpellier). Królestwo istniało do 1349 roku, kiedy finalnie inkorporowano je do Korony Aragonii (formalna likwidacja 1715). Wyspy, po rekonkwiście zaludniane z Katalonii, zachowały odrębne prawa i przywileje, utrzymane także w zjednoczonym Królestwie Hiszpanii. Archipelag jako taki stanowił cel częstych rejz korsarskich uskutecznianych przez muzułmańskich piratów z portów Afryki Północnej (Formentera była nawet z tego względu czasowo opuszczona przez swych mieszkańców). W XVI wieku wybrzeża Balearów oraz kontynentu hiszpańskiego atakowali Turcy (w latach 1514, 1515, 1521). W toku wojny o sukcesję hiszpańską Minorka została zajęta przez flotę angielsko-holenderską (1708 r.) i wraz z Gibraltarem przyznana Wielkiej Brytanii mocą kończącego konflikt traktatu w Utrechcie (1713 r.).
Brytyjską dependencją wyspa ta była przez większość XVIII stulecia, przejściowo zajmowana przez Francuzów, ażeby definitywnie zostać zwrócona Hiszpanii w 1802 roku. Dziewiętnastego wieku sięgają początki turystyki na wyspach. Podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936-39 archipelag podzielony był na dwie strefy; Majorka, Ibiza i Formentera znajdowały się w posiadaniu sił frankistowskich, zaś Minorka pozostawała terytorium republikańskim. Dekady powojenne cechował błyskawiczny wzrost ruchu turystycznego; dla przykładu w 1954 roku odwiedziło Majorkę 536 tys. osób, w 1970 już 5,5 mln, a w 1988 nawet 12,5 mln. Transformacja ustrojowa po 1975 roku przyniosła Balearom wspomniany status autonomiczny zatwierdzony ostatecznie w roku 1983 (Estatuto de Autonomía de las Islas Baleares).
Zamożność dzięki turystyce
Baleary stanowią przede wszystkim i nade wszystko gigantyczny rewir wypoczynkowy, jeden z największych takich w skali świata. Rocznie goszczą ponad 10 mln urlopowiczów (gł. z Niemiec i Wlk. Brytanii; a np. Formentera jest chętnie wybierana przez Włochów). Turystyka zatem to absolutny fundament balearskiej ekonomiki. W turystyce tudzież sektorach usług z nią skorelowanych uzyskuje zatrudnienie większość wyspiarzy. Dzięki turystyce Baleary stały się obok Madrytu i Katalonii najzamożniejszym regionem Hiszpanii (118% średniej krajowej dochodu na głowę mieszkańca).
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz