Burgos
Cartuja De Miraflores – arcydzieło gotyku
Ale w latach 1657-59 przeniesiony został w obecne miejsce. I znajduje się na dziedzińcu de la Porteria. W roku 2010 przeszedł on gruntowną renowację przywracającą mu dawną świetność. Zwłaszcza podniszczonej rzeźby Marii. Konserwacja ta objęła również jeden z krużganków uszkodzonych przez wodę.
Przepiękny ołtarz główny
Za najwspanialszy fragment świątyni uważany jest, słusznie, ołtarz główny, wyrzeźbiony w drewnie orzechowym przez artystę – snycerza Gila de Siloé w latach 1496-99. Należy do najwspanialszych z zachowanych dzieł hiszpańskiej sztuki gotyckiej.
Jest polichromowany i pokryty zlotem z jego pierwszego transportu z Nowego Świata. Ale o jego artystycznej randze decyduje nie tylko doskonałość rzeźbienia, lecz również kompozycja. Główną, a zarazem największą górną część tego ołtarza stanowi koło anielskie, w którym artysta umieścił ukrzyżowanego Jezusa. Na szczycie krzyża znajduje się pelikan karmiący pisklęta własną krwią, jako alegoria eucharystii. Ekspresję tej sceny podkreśla też jej polichromia wykonana przez Diego de la Cruz. Po zewnętrznych stronach koła stoją postacie Boga Ojca i Ducha Świętego. Poniżej zaś są Maruja i Jan Ewangelisa. W dolnej części ołtarza mieści się tabernakulum, a w całym ołtarzu niezliczone drobniejsze rzeźby, płaskorzeźby i elementy dekoracyjne.
Oszołamiający grobowiec fundatorów
Przed ołtarzem, w centrum nawy, stoją otoczone metalowym ażurowym płotkiem w kształcie ośmioramiennej gwiazdy, grobowce fundatorów klasztoru i kościoła, Jana II Kastylijskiego i Izabeli Portugalskiej, dzieło rzeźbiarza Gila de Salomona wykute w alabastrze. Kolejne arcydzieło sztuki gotyckiej wykonane z wręcz jubilerską dokładnością detali – leżących na grobowcach postaci, z załamującymi się tkaninami ich szat, pierścieniami, szczegółami twarzy, koron…
Niezwykły jest także grobowiec, na płytach którego spoczywają kamienni władcy w otoczeniu wizerunków świętych i apostołów. Ma kształt ośmioramiennej gwiazdy: nałożenia na siebie kwadratu i rombu, a jego boki pokryte są rzeźbami i niezliczonymi detalami. W innej części kościoła jest, wykonany przez tego samego artystę i w podobnym stylu, grobowiec Infanta Alfonsa Kastylijskiego.
Kaplica św. Brunona
Dodam, że do ważnych detali kościoła, oprócz kaplic, należy również tzw. tryptyk kalwaryjski szkoły flamandzkiej, autorstwa najprawdopodobniej Rogiera van der Weydena (ok. 1400-64). W centralnym panelu przedstawia on scenę Ukrzyżowania, w lewym Jezusa niosącego krzyż na Golgotę, a w prawym Złożenia do grobu, z postaciami Marii, Apostoła Jana i Marii Magdaleny. Wspomniałem już o pięknym chórze Sillerias wyrzeźbionym w drewnie orzechowym. Ma 40 miejsc podzielonych na dwie części. Jest przeznaczony wyłącznie dla ojców kartuzów i zamknięty dla zwiedzających. Wspaniałe są też, łącznie 13, kościelne witraże wykonane w roku 1484 przez flamandzkiego artystę Nicleasa Rombrutsa. Przedstawiają sceny z Męki Pańskiej oraz Sądu nad Jezusem, Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia i życia Marii oraz dzieciństwa jej syna.
Ze wspomnianych kaplic najważniejszą jest zewnętrzna San Bruno, poświęcona temu świętemu, Brunonowi Kartuzowi (1030-1104, kult oficjalnie od 1514 r.) założycielowi zakonu kartuzów. Znajduje się w niej m.in. jego polichromowany i pozłacany pomnik wykonany w XVII w. przez Manuela Pereirę. Również w pozostałych kaplicach jest do zobaczenia wiele ciekawych dzieł sztuki i przedmiotów zabytkowych. Cenny jest zwłaszcza zbiór obrazów malarza Pedro Breugeta z końca XV wieku. Zwiedzając ten klasztorny kompleks trudno też pominąć kolekcję szat liturgicznych z różnych okresów historycznych, z których najstarsze pochodzą z XV i XVI wieku.
Dodaj komentarz