Albania
Kraj – tak naprawdę – bezpieczny
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Bezdroża, nędza, ogromna przestępczość. Niebezpieczny kraj ?trzeciego świata?, który należy jak najdalej omijać, chociaż leży w Europie. Tak wielu ludzi widzi Albanię.
Jest to rezultat jej izolacji w ciągu ponad 40 lat komunistycznego totalitaryzmu, fałszywego obrazu tworzonego przez niektóre media i nierzetelnych podróżników na podstawie wyrwanych faktów, a u nas także kabaretowych dowcipasów w rodzaju rozważań w czasach PRL, czy np. polska telefonia znajduje się na końcu Europy przed, czy za Albanią.
W rzeczywistości jest to kraj malowniczy, szalenie ciekawy, z licznymi zabytkami nawet z bardzo odległych epok. Posiadający ponad 470 km wybrzeży Adriatyku i Morza Jońskiego, dzikie góry z najwyższym szczytem ? 2 751 m n.p.m. ? Korabi, trzy wielkie i sporo mniejszych jezior oraz rzeki. Z niezłymi, zwłaszcza w porównaniu z naszymi, drogami. Zamieszkany przez gościnnych ludzi i bezpieczniejszy niż Polska. Zasługujący na odkrywanie nie tylko przez indywidualnych polskich turystów, ale również nasze biura podróży.
Albania jest rzeczywiście krajem biednym, chociaż o nędzy trudno mówić. Przejechałem po niej setki kilometrów, także po krętych i stromych drogach górskich, ale o nowej, gładkiej asfaltowej nawierzchni. Na każdym kroku widziałem ogromny boom budowlany. Nie tylko w miastach i miasteczkach, ale również w wielu wioskach witać setki nowych, lub w trakcie budowy, przy czym okazałych domów. Można odnieść wrażenie, że to Albania, oczywiście w proporcji do liczby ludności, realizuje niesławną polską obietnicę wybudowania trzech milionów mieszkań. Albańczycy, którzy dorobili się na zachodzie ? a diaspora jest duża ? inwestują pieniądze w kraju, przede wszystkim w domy i samochody.
Być może nie zawsze są to pieniądze zupełnie czyste ? przemyt narkotyków, papierosów czy ludzi ? w tym handel ?żywym towarem? przez albańskie grupy przestępcze nie jest wymysłem, ale inwestycje widać na każdym kroku. Także zagraniczne oraz efekty pomocy międzynarodowej. Nieprawdziwe są informacje o masowym żebractwie, zwłaszcza dzieci. Żebrzących nie widziałem. Te które spotykałem, przyjmowały ofiarowywane im słodycze czy długopisy, ale same nie wyciągały po nie rąk. Były nieźle ubrane, czyste, bardzo sympatyczne i uśmiechnięte. Dorośli żebracy czy żebraczki trafiali się zdecydowanie rzadziej niż w Polsce. Mitem jest też wielka przestępczość, chociaż ostrożność nigdy nie zawadzi.
Poczytaj więcej o okolicy:
Komentarze: 1
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Pisz razem z nami
Dlaczego otwarty? Bo jego pisanie nigdy się nie kończy... Bo może go pisać każdy, także Ty...
przyślij swój tekst i zdjęcia
Słuchałem niedawno relacji kogoś, kto był w Albanii. W jego ustach nie brzmiało to wcale tak różowo. On opowiadał, że najlepiej zaprzyjaźnić się z kimś, kto tam mieszka i ma karabin. Wtedy można podróżować bezpiecznie a w razie kłopotów, można na tego przyjaciela się powołać. To znaczy wtedy, fgdy się spotka innego kogoś z karabinem, kto nie jest jeszcze zaprzyjaźniony. On podróżował po Albanii samodzielnie, w kilka osób. Mówił, że piękny kraj.