Praga
Loreta ma już 390 lat

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W czerwcu upływa dokładnie 390 lat od położenia kamienia węgielnego pod budowę praskiej Lorety.
Kaplice loretańskie, budowane na wzór Domku Świętego w Loreto, były szczególnie popularne w krajach katolickich w okresie baroku. W Czechach znajdziemy ich około sześćdziesięciu. Praska Loreta należy do najsłynniejszych. Jest nie tylko cennym zabytkiem architektury, lecz także słynnym praskim miejscem pielgrzymkowym, niemal równie popularnym jak kościół Panny Marii Zwycięskiej, w którym znajduje się figurka Praskiego Dzieciątka Jezus.
Skarby w skarbcu
Założycielką i pierwszą partonką praskiej Lorety była czeska szlachcianka Benigna Kateřina z Lobkovic, którą podobno zainspirowała starsza loreta w Mikulovie. Duchową opiekę nad kaplicą powierzyła kapucynom, którzy w pobliżu zbudowali klasztor. Zachowana barokowa fasada powstała niemal sto lat po założeniu kaplicy. Wyraźne ślady pozostawił tu architekt Kryštof Dientzenhofer oraz jego syn Kilián Ignác. Jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc Lorety jest skarbiec, skrywający kolekcję kilkuset dzieł sztuki, pochodzących najczęściej z darów wdzięcznych pielgrzymów. Do najcenniejszych należą duże monstrancje barokowe, przykład wspaniałych dzieł złotniczych z przełomu XVII i XVIII wieku. Najsłynniejsza z nich to bezcenna diamentowa monstrancja Praskie Słońce zdobiona 6222 diamentami.
Grające dzwony
Kolejną atrakcją dla zwiedzających jest karylion, który podarował Lorecie bogaty kupiec praski Eberhard z Glauchova. Wykonawcą instrumentu, składającego sie z 27 dzwonów, był amsterdamski ludwisarz Claudy Fremy. Dźwięk loretańskich dzwonów rozległ się po raz pierwszy 28 września 1695 roku. Karylion loretański należy do najlepiej zachowanych barokowych instrumentów tego typu w Europie.
Warto wiedzieć
Tego lata (2016 r.) Loreta zaprasza na ciekawą wystawę sezonową ?Loreta Dientzenhoferów. Historia fasady loretańskiej?, przedstawiającą rozwój architektoniczny obiektu na przełomie XVII i XVIII wieku.
Dodaj komentarz