Adżman
Muzeum w beduińskim forcie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W północnej części centrum miasta Adżman (Ajman), ponad 200-tysięcznej stolicy emiratu o tej samej nazwie, stoi dawny beduiński fort, obecnie bardzo ciekawe muzeum.
Znajduje się mniej więcej pośrodku między brzegiem Zatoki Perskiej i Ajman Khor, kanału żeglownego i portowego, w odległości po około kilometra do każdego z nich, w dzielnicy Al Bustan. To praktycznie jedyny zabytek w tym mieście, jeśli pominąć niewielką wieżę strażniczą Al?Murabbaa na wybrzeżu. A zarazem jeden z zaledwie kilku głównych zabytków Zjednoczonych Emiratów Arabskich, których Adżman stanowi mikroskopijną część.
Na progu państwowości
Fort ten zbudowany został w roku 1775 przez szejka Humajda ibn Raszida Al Nuaimi (zm. W 1816 r.), drugiego historycznego władcę tego beduińskiego państewka założonego przez jego ojca, szejka Raszida ibn Hamida Al Nuaimi, który osiedlił się tu, na brzegu Zatoki Perskiej ze swoim plemieniem. Nielicznym wówczas, ale jednym z potężniejszych w ówczesnej Arabii. Na starym zdjęciu z początku XX w. jakie oglądam we wspomnianym muzeum, widać niewielką forteczkę otoczoną przez piaski pustyni. Fort ten, główny punkt obrony, siedziba władcy i centrum administracyjne Adżmanu, zbombardowali w 1820 r. Brytyjczycy. Po czym objęli nad tym i sąsiednimi szejkanatami protektorat na niemal półtora wieku. Adżmański fort był też kilkakrotnie niszczony w trakcie walk z sąsiadami oraz odbudowywany. Trzeba jednak podkreślić, że nowe arabskie państewko, podobnie jak sąsiednie szejkanaty, nie powstało na ziemi bez przeszłości.
Najstarsze ślady historii
Wręcz przeciwnie, co zresztą potwierdzają eksponaty z wykopalisk archeologicznych eksponowane w muzeum, ludzie pojawili się około 100 tys. lat temu, chociaż tutejsza pustynia była trudna do przebycia przez ówczesnych pra-ludzi: homo erectus i neandertalczyków. Ale już w neolicie, od około VII w. p.n.e., pustynne ludy koczownicze hodowały tu wielbłądy i osły. A wcześniej, bo od III tysiąclecia p.n.e. sięgały tutaj wpływy cywilizacji mezopotamskiej i asyryjskiej. Od VI w p.n.e. zaś perskiej, później hellenistycznej, a około 250 r. n.e. sasanidzkiej. W VII w. n.e. pojawili się tu muzułmanie. W XVI w. kilka fortów na terenie obecnych ZEA założyli Portugalczycy, dzieląc z czasem wpływy z Turkami Osmańskimi. Po nich zaś, jak już wspomniałem, Brytyjczycy. Aż do powstania ? burzliwe szczegóły pomijam ? federacji szejkanatów, od 1971 r. Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
Wróćmy jednak do tutejszego fortu
Jako siedziba szejka i centrum administracyjne służył on do 1970 roku. Później przez 10 lat był głównym komisariatem policji szejkanatu, oczywiście z lochami dla przestępców. Po czym na polecenie szejka Humajda V ibn Raszida Al Nuaimi powstało w nim w 1981 r. muzeum archeologiczne. Z bogatym działami: historycznym i etnograficznym oraz prezentacją dawnych zajęć mieszkańców. Do fortu otoczonego otynkowanymi, niezbyt wysokimi murami zbudowanymi z kamieni koralowca, z kilkoma basztami, wieżą wiatrową zapewniającego nawiew świeżego powietrza oraz z jedną bramą, prowadzi palmowa aleja. Już w niej stoją pierwsze zabytkowe armatki. Na terenie przed bramą, po jej prawej stronie, znajduje się, pod namiotowymi dachami, kolekcja starych łodzi rybackich oraz służących poławiaczom pereł, z którego to zajęcia słynął Adżman. Łodzie te, nazywane ? o czym informują tabliczki przy nich w językach: arabskim i angielskim, Sam?aa, a także wiosłowe Dawar Shami oraz Hoori do transportu towarów, budowano nie tylko na potrzeby własne, ale również sprzedaż do innych szejkanatów. Obok nich można oglądać kołowroty pomagające w wyciąganiu łodzi na brzeg.
Szok termiczny
Po przekroczeniu bramy i kupieniu biletu za 5 dirhamów (ok. 5,50 zł. ? nie ma żadnych zniżek, tylko bilet rodzinny, bez względu na liczbę jej członków płacą 15 DRH, a dzieci do lat 6 wchodzą darmo) wchodzi się na niewielki wewnętrzny dziedziniec. Z niego, z poziomu ziemi oraz piętra, wchodzi się do poszczególnych pomieszczeń ? sal wystawowych.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Pisz razem z nami
Dlaczego otwarty? Bo jego pisanie nigdy się nie kończy... Bo może go pisać każdy, także Ty...
przyślij swój tekst i zdjęcia
Dodaj komentarz