Sarema
Największa z estońskich wysp

Do tutejszych atrakcji zaliczany jest ponad 21-metrowej wysokości klif Panga nad Bałtykiem i rezerwat geologiczny koło wioski Kaali. Głównym celem przyjazdu turystów na wyspę jest miasto Kureessare.
fot: Cezary Rudziński
Sarema. Największa z estońskich wysp
Pałac biskupi w Kureessare uważany jest za najlepiej zachowaną średniowieczną budowlę w całej Estonii.
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
  • Sarema. Największa z estońskich wysp
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Wyspa Sarema (Saaremaa) odgradza Zatokę Ryską od pełnego morza. Jest ona drugą na Bałtyku pod względem wielkości powierzchni ? 2673 km kw. ? po szwedzkiej Gotlandii.

Ze względu na liczbę ludności ? niespełna 40 tysięcy, zajmuje 10. miejsce, przy czym ponad jedna trzecia mieszka w jedynym tu mieście Kuressaare. Dostać się na wyspę najłatwiej, i tę drogę wybieramy, z sąsiedniej, niewielkiej, o powierzchni zaledwie 209 km?, ale położonej bliżej lądu stałego wyspy Muhu. Szosą prowadzącą po grobli usypanej w cieśninie między nimi w 1896 roku. Natomiast na Muhu przez cieśninę Muhu Väin pływają promy morskie z niewielkiej osady Virtsu na lądzie stałym. Podróż zabiera nieco ponad 20 minut.

Znana kiedyś jako Ozylia

Sarema ma dosyć długą i burzliwą przeszłość. Z Bałtyku wyłoniła się nie wcześniej, niż 10 tysięcy lat temu. Ludzie zaś osiedli na niej już przed co najmniej około dwoma tysiącleciami p.n.e. W starych skandynawskich sagach nazywana była Eysýsla, później Ozylią ? po łacinie Osilia, zaś po niemiecku i szwedzku Ősel. W wiekach XI i XII n.e. należała do najzamożniejszych prowincji ówczesnych Inflant ze względu na urodzajne ziemie, rybołówstwo i dochodowy handel. Od 1227 roku należała, podobnie jak sąsiednia Muhu, do Zakonu Kawalerów Mieczowych.

Trudne dzieje

Pod koniec XIII w. jej centralna i południowa część przeszła pod władzę biskupstwa Saare-Lääne, które w ówczesnym Arensburgu, obecnym Kuressaare zbudowało pałac, a faktycznie twierdzę, co, a także zakres władzy biskupiej, stało się źródłem konfliktów z zakonem. W roku 1563, po I wojnie północnej, wyspa dostała się ? szczegóły pomijam ? Danii. Niespełna wiek później przejęła ją Szwecja, zaś po jej klęsce w bitwie z armią cara Piotra I pod Połtawą w 1709 r., w roku następnym przyłączono ją do Rosji. Pod władzą carów pozostawała, z krótkim epizodem niemieckim w 1917 r., aż do 24 lutego 1918 roku, kiedy stała się częścią nowego niepodległego państwa ? Estonii. To wówczas wspaniale rozwinęło się na niej rolnictwo i hodowla bydła oraz produkcja mleka i jego przetworów. Istniało tam wówczas około 10 tys. specjalizujących się w tym gospodarstw! Tradycyjnym zaś wcześniej rybołówstwem zajmowało się zaledwie 2 proc. mieszkańców, gdyż stało się mniej opłacalne. W rosyjskie łapy, tym razem pod znakiem sierpa i  młota, Sarema ? wraz z cała Estonią ? wpadła ponownie na mocy zbrodniczego paktu Mołotow ? Ribbentrop w 1940 roku.

Bazy wojskowe ZSRR

Ponad tysiąc mieszkańców wyspy zesłano na Syberię. Z tutejszej sowieckiej bazy wojennej od 5 sierpnia do 5 września 1941 r. startowały bombowce dokonujące pierwszych nalotów na Berlin. Później jednak, aż do 22 listopada 1944 r., wyspa okupowana była przez hitlerowską III Rzeszę i wielu wyspiarzy wywieziono wówczas do Niemiec, a części udało się uciec do Szwecji. Po ponownym zajęciu Saremy przez ZSRR, zamieniona została ona w prawdziwą fortecę: powstało na niej ponad 30 baz wojskowych. Prawa mieszkańców do poruszania się zostały drastycznie ograniczone. Kontynuowane były deportacje na wschód. W 1949 r. tylko w ciągu dwu dni ? według opracowania rosyjskiego, jakie znalazłem ? wywieziono 1028 osób, w tym 307 dzieci ? jedną trzecią ówczesnych cywilnych mieszkańców. Rolnictwo oczywiście, z wiadomym skutkiem, skolektywizowano.

Zabytki i atrakcje

W niepodległej Estonii wyspa rozwija się, mieszkańcy zajmują się głównie rolnictwem i rybołówstwem. Kuressaare jest popularną w kraju miejscowością uzdrowiskową i letniskową. Jest na niej też kilka miejscowości i obiektów interesujących dla turystów. Kilka starych wiatraków, spośród około 800 (!) jakie niegdyś tu istniały. Częściowo służą już jednak innym celom.

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij