Buchlovice
Perła baroku podarunkiem dla żony
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Z dawnej przeszłości zachował się tu zamek Buchlow i wczesnobarokowa fara św. Marcina zbudowana w latach 1640-43 na miejscu gotyckiego kościoła wzmiankowanego po raz pierwszy w roku 1398. A także trzy kaplice, z których p.w. św. Elżbiety przekształcona została w pogrzebową, zaś św. Barbary stoi na kopcu Modla. Ponadto słup Mariański na placu, Droga Krzyżowa i kapliczka św. Krzyża. Ale nie one, lecz tutejszy pałac jest najważniejszą atrakcją tego miasteczka.
Pałacowy kompleks
W okresie wojen napoleońskich, w roku 1805, jego ówczesny właściciel, Leopold I Berchtold w części pałacu urządził szpital wojskowy. Ale jego następca Leopold II przywrócił mu pierwotną rolę reprezentacyjnej siedziby rodowej wzbogacając o meble i inne ruchomości zarówno przewiezione z zamku Buchlow, jak i nowe nabytki kupowane na aukcjach. Współczesny wygląd pałac otrzymał w rezultacie jego remontu i niewielkiej przebudowy dokonanych w pierwszych dwu dekadach XX w. przez architekta Dominika Freya. Zespół pałacowy składa się z dwu odrębnych budynków. Dolnego, o charakterze reprezentacyjnej, mieszkalnej siedziby hrabiowskiego rodu. I Górnego, nazywanego Flora, pierwotnie przeznaczonej na cele gospodarcze i mieszkania dla służby.
Później urządzono w nim pokoje gościnne. Między tymi częściami pałacu położony jest dziedziniec z centralną fontanną w kształcie obelisku. Na parterze głównej, dolnej części pałacu mieści się duża, owalna piętrowa sala nazywana muzyczną. Z galerią na piętrze, kopułą oraz bogatymi zdobieniami stiukowymi na suficie i ścianach. Stanowią one ramy dla namalowanych w nich freskach. Duży o kształcie elipsy, na sklepieniu kopuły, przedstawia geniusza nauki i poświecony jest Agnieszce Eleonorze z rodu Colonna-Felsu rozrzucającej z rogu obfitości kwiaty.
Bogate wyposażenie wnętrz
Fresk ten otaczają trzy inne duże i trzy małe okrągłe, o zharmonizowanej z nim tematyce. Malowidła ścienne są również w innych miejscach. Z tej centralnej sali przechodzi się do kolejnych salonów i pokoi, bogato wyposażonych w stylowe meble, rodowe portrety oraz obrazy o tematyce krajobrazowej. A także piękne piece kaflowe, stare zegary, rzeźby, porcelanę, dywany i kilimy oraz wiele drobiazgów dekoracyjnych. Uwagę przyciąga zwłaszcza wyposażenie w stylu Ludwika XVI Srebrnego salonu Eleonory z Petřvaldu. Podobnie palarnia (kuřácký salon, czyli salon dla palaczy) z dekoracjami stiukowymi, ornamentalną podłogą parkietową oraz obrazami.
Dodaj komentarz