Argarac
Teatr folklorystyczny w wiosce Byurakan
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W wiosce Byurakan, a górach Argarac (Argarat) w Armenii działa teatr folklorystyczny ?Tonacutyc? (?Tonatsutyts?), cel naszego przyjazdu, jest bowiem bardzo interesujący.
Zespół nie prezentuje jakiejś ?cepeliady?, lecz zbiera i prezentuje stare, autentyczne legendy, pieśni i tańce. Występuje także z udziałem tradycyjnych regionalnych instrumentów muzycznych. Uczestniczy też, z sukcesami, w krajowych i międzynarodowych festiwalach folklorystycznych.
Miłe powitanie
Na uliczce wspinającej się z centrum wioski pod górę, wita nas kilka dziewcząt. Ubrane są w piękne, barwne, ręcznie haftowane i bogato zdobione stroje ludowe. Jedne niosą kukiełki, również w tradycyjnych strojach weselnych, inne gliniane dzbany bądź wyplatane kosze z artykułami spożywczymi. Prowadzą do swojej siedziby, dużego wiejskiego piętrowego domu, w którym widoczna z ulicy ściana boczna pokryta jest sceną z bawiącymi się ludźmi oraz czekającymi z owocami na gości.
Gościnny dom
Dziewczęta wita starsza kobieta w stroju regionalnym, w chuście na głowie i w czepku ozdobionym starymi monetami. I w długiej sukni i również aż niemal do ziemi ozdobnym fartuchu. Zaprasza wszystkich, także zagranicznych gości, na rozległe podwórze, z rosnącymi na nim drzewami, na którym bez trudu może zmieścić się co najmniej kilkadziesiąt osób. Przy dźwiękach pieśni starsze kobiety demonstrują w zadaszonej części podwórza wykonywanie tradycyjnych prac. Najpierw, ze śpiewem, mielą ziarno na mąkę w prymitywnych kamiennych żarnach. Później przygotowują ciasta i pieką w piecu ormiański chleb w postaci kilkudziesięciocentymetrowej średnicy cieniutkich placków. Częstują gości gorącym chlebem z różnymi dodatkami. Po sąsiedzku oglądamy robienie sera, również z degustacją na miejscu. Poczęstunku jest tyle, że można się najeść. Na drugim planie młoda dziewczyna kołysze niemowlę w podwieszonym u powały beciku. Prezentowanym zajęciom wiejskich kobiet towarzyszą pieśni, tańce i muzyka. Chwilami nie wiadomo, na co patrzeć przede wszystkim, tak to wszystko jest ciekawe i barwne..
Spektakl, który pozostaje w pamięci
Po części ?kuchennej? odbywa się coś w rodzaju loterii. Każdy obecny musi wrzucić do glinianej miski jakiś własny przedmiot. Wraca on do właściciela wraz z karteczką z wróżbą czy życzeniem. Następnie goście zapraszani są do wnętrza domu, gdzie w dużym pokoju umeblowanym tradycyjnie, z kilimami, dywanami oraz innymi ozdobami, następuje druga część prezentacji tradycyjnych kobiecych prac na ormiańskiej wsi. Dziewczęta z towarzyszeniem muzyki, pieśni oraz recytacji wyrabiają z surowej wełny włóczkę, a z niej robią na drutach skarpety, szale i inne potrzebne w domu dzianiny. Całość jest niezwykle malownicza i pomimo niezrozumiałego języka pieśni, świetnie rozumiana przez widzów. Aż szkoda, że kończy się i trzeba jechać dalej, po serdecznym pożegnaniu na progu domu przez cały zespół. To, że spektakl odbywa się nie na scenie, lecz w autentycznej scenerii podwórza ? ogrodu, a następnie wnętrzu domu, ma oczywiście dodatkowy walor. I pozostanie, chyba na długo, jednym z milszych wspomnień z Armenii.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz