Vimy
Narodowy pomnik pamięci Kanady

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Na zachodzie bez zmian (Im Westen nichts Neues) tak brzmiał tekst niemieckich komunikatów z frontu zachodniego. Tych kilka słów zawiera całą esencję zachodniego frontu Wielkiej Wojny, który przecinał Francję i Belgię, od Wogezów na granicy ze Szwajcarią po Morze Północne.
Ustabilizował się na wiele miesięcy lat 1915-1917 po pierwszej bitwie nad Marną i ?wyścigu do morza?, jesienią 1914 r. Niemiecka ofensywa została zatrzymana. Wzdłuż linii frontu, oznaczonej zasiekami, między którymi leżała ?ziemia niczyja?, w okopach, bunkrach i tunelach, stanęły naprzeciwko siebie francusko-brytyjskie i niemieckie armie.
Wojna pozycyjna
Pierwsza wojna światowa to była w gruncie rzeczy wojna armii, wojna żołnierzy. Wojna pozycyjna, w czasie której podejmowano ofensywne bitwy, ciągle o ten sam kawałek ziemi, przesuwając linię frontu o ?dramatycznie wątły skrawek? (Sebastian Faulks), kosztem tysięcy ginących i rannych w ciągu jednego dnia. Przeszły do historii numerowane: pierwsza, druga i trzecia bitwa o Ypres, pierwsza i druga bitwa o Artois, pierwsza i druga bitwa o Arras, trwająca 10 miesięcy bitwa pod Verdun i najkrwawsza, pięciomiesięczna bitwa nad Sommą, w której zginęło po obu stronach frontu ponad milion żołnierzy? I wiele innych. Kilka kilometrów na północ od Arras, w drodze między nim a Lens, leży miasteczko Vimy, obok którego rozciąga się na długości 14. kilometrów wzniesienie, już w 1914 r. zdobyte i obsadzone przez armię niemiecką. Strategicznym punktem tej skarpy, zapewniającym widok na dziesiątki kilometrów wokół, było dominujące nad Równiną Douai wzgórze, kalenica osiągająca wysokość 145 m n.p.m. W tym miejscu usytuowany został pomnik pamięci wszystkich Kanadyjczyków, kobiet i mężczyzn, którzy ryzykowali i oddali życie w walce o pokój i wolność podczas pierwszej wojny światowej.
Miejsce wybrane nieprzypadkowo
W dniach 9-12 kwietnia 1917 r. cztery dywizje kanadyjskie, wspomagane przez 5. dywizję brytyjską i artylerię, stoczyły zwycięską batalię o wzniesienie Vimy (fr.: La cr?te de Vimy, ang.: Vimy Ridge) i wzgórze 145. Ta batalia była kluczową w trakcie tzw. drugiej bitwy o Arras (9-16.04.1917), przeprowadzonej przez dywizje Imperium Brytyjskiego: Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii, Nowej Zelandii i Nowej Funlandii. W bitwie o Vimy Ridge po raz pierwszy od początku wojny, zjednoczone zostały wszystkie siły czterech kanadyjskich dywizji. Vimy było bitwą Kanadyjczyków i w historii Kanady uważana jest za moment narodzin tożsamości narodowej. Stała się symbolem narodowym kanadyjskiego poświęcenia i jedności. W bitwie zginęło 3598 żołnierzy, a 7004 odniosło rany. W 1920 r. komisja Imperial War Graves przyznała Kanadzie osiem miejsc bitewnych, pięć we Francji i trzy w Belgii, oznaczonych krwią Kanadyjczyków, jako miejsca pamięci. Miały tam stanąć jednakowe pomniki, bez wyróżniania któregokolwiek z miejsc, jednak po ogłoszeniu konkursu i wybraniu projektu rzeźbiarza z Toronto Waltera S. Allwarda zdecydowano, że ten architektonicznie złożony pomnik stanie w jednym miejscu i nie będzie powielany w innych. Na jego lokalizację wybrane zostało wzgórze 145 w Vimy. W 1922 r. na prośbę Parlamentu Kanady, Francja przyznała Kanadzie ?na zawsze? 107 hektarów wzniesienia między Vimy a Neuville-Saint-Vaast ? na postawienie pomnika i stworzenie parku pamięci oraz opiekę nad przydzielonym terenem.
Narodowy pomnik
Canadian National Vimy Memorial był wielkim przedsięwzięciem. Na jego powstanie trzeba było aż 11 lat ? powstawał od 1925 do 1936r. Monument ustawiony jest na ważącej 11 tysięcy ton bazie z betonu wzmocnionego tonami stali. Na konstrukcję pomnika składają się dwa wysokie, 30-metrowe pylony i dwadzieścia rzeźb, o podwojonej w stosunku do naturalnej, wysokości. Jego przesłaniem, wyrażonym przez rzeźby jest ofiara, poświęcenie i śmierć, zmartwychwstanie i zwycięstwo w walce o najwyższe wartości i ideały człowieka. Jest pomnikiem oddającym honor waleczności i wyrażającym pamięć o 60. tysiącach Kanadyjczyków poległych na ziemi francuskiej w czasie pierwszej wojny światowej. Jest również ?grobem? tych, którzy zaginęli, których nie odnaleziono, którym nie można było na cmentarzu wojennym postawić nagrobka.
Dodaj komentarz