Oualili
Volubilis ? rzymskie miasto w Afryce
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Z lotu ptaka ten duży kompleks zabytkowych ruin ? wpisany w 1997 roku na Listę dziedzictwa UNESCO ? przypomina literę L, a mnie jeszcze bardziej trzewik z podwyższoną cholewką.
To Volubilis, największy w Maroku teren wykopaliskowy, antyczna stolica rzymskiej prowincji Mauretania Tingitana, położone najdalej na zachodzie Afryki duże wolne miasto Imperium Romanum. Chociaż Rzymianie, którzy stworzyli je w wiekach I-III n. e. nie byli ani pierwszymi, ani ostatnimi tutejszymi mieszkańcami. Jednak to im Oualili (Ulila), jak nazywają Volubilis Arabowie, zawdzięcza także pośmiertną sławę.
Od Kartaginy do Imperium Romanum
Najstarsze znalezione tu przez archeologów ślady osadnictwa pochodzą z epoki neolitu. W III w p.n.e. swoją faktorię handlową założyli w tym miejscu Kartagińczycy. Po upadku ich państwa miasto stało się rezydencją króla Mauretanii z nadania rzymskiego, Juby II. Ale rozkwit zawdzięcza dopiero Rzymianom, gdy cesarz Klaudiusz stworzył na początku lat 40. n. e. nową prowincję Mauretania Tingitana obejmującą północne Maroko i jego tereny nad Mare Nostrum ? Morzem Śródziemnym i nad Atlantykiem.To w czasach rzymskich, które trwały tu do trzeciego wieku, wytyczono główną ulicę miasta i zbudowano Kapitol z ołtarzem na którym składano ofiary oraz trzynawową Bazylikę, która w tamtych czasach nie oznaczała obiektu sakralnego, lecz była miejscem odbywania sądów. A także Akwedukt, Łuk Tryumfalny ku czci cesarza Karakali i jego matki Julii Dominii, świątynie i inne budynki publiczne. Oraz liczne, bogato zdobione mozaikami domy zamożnych mieszkańców, dzielnicę rzemieślników, ulice i domy miejscowej biedoty itd.
Przemarsz kultur
W Volubilis mieszkali Rzymianie, ale liczniej Berberowie ? ?barbarzyńcy?, jak nazywano tubylców, Grecy, Syryjczycy oraz, zwłaszcza po zdławieniu powstania w Judei, jakie miało miejsce w latach 132-135 n.e., emigranci żydowscy. Rzymianie opuścili to miasto w III wieku, ale chociaż znacznie ono w rezultacie tego podupadło, nie przestało istnieć. Podobnie, mimo znacznych uszkodzeń jakie w IV w. spowodowało trzęsienie ziemi. Dookoła były jednak żyzne tereny rolnicze oraz liczne gaje oliwne dostarczające nadal towarów na handel. Swoją pracę kontynuowali też rzemieślnicy. Poważne straty zadał miastu i jego mieszkańcom najazd w V wieku Wandalów. W roku 681 Volubilis, wraz z terenami tej części arabskiego Maghrebu ? Zachodu, dostał się pod panowanie władców z dynastii Abbasydów. W II połowie VIII w. rządził tu sułtan Idris I. I chociaż Volubilis ? Ulila stracił na znaczeniu zwłaszcza po wybudowaniu Fezu ? miasta i jednej z sułtańskich stolic Maroka, przetrwał aż do przełomu XVII i XVIII w., kiedy to sułtan Mulaj Ismail zaczął wykorzystywać marmury z tutejszych gmachów do budowy pałaców w odległym o 30 km na południe Meknesie, także jednej z historycznych sułtańskich stolic.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz