Witów
Kościół i resztki norbertańskiego klasztoru
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Najbardziej chyba znana w Polsce wieś Witów znajduje się na Podhalu. Ale warto wpaść także do innego Witowa, na Równinie Piotrkowskiej, leżącego kilka kilometrów na wschód o Piotrkowa Trybunalskiego oraz około dwu km na południe od szosy łączącej to miasto przez Sulejów z Radomiem.
Znajduje się w nim kościół i resztki ponorbertańskiego klasztoru wzniesionego według jednych źródeł w XII wieku, innych zaś ?przed rokiem 1240?. Obecnie jest to niewielka wieś, której główną atrakcją jest wspomniany kościół, parafialny p.w. św. Małgorzaty. Barokowy, z ładnym rokokowym wyposażeniem wnętrza.
Moje najnowsze odkrycie
Na ogrodzonym ternie dawnego klasztoru zachowały się tylko resztki jego dawnych budowli, gdyż został on dosyć dawno rozebrany. Stoi jednak wieża obronna z 1470 roku, no i wspomniana świątynia gruntownie przebudowana w I połowie XVIII w. Chociaż bywałem w niej już przed, w trakcie oraz po II wojnie światowej, niewiele o niej wiedziałem, gdyż w przewodnikach po Polsce znajdowałem na jej temat tylko bardzo skąpe wzmianki. Ale podczas niedawnego w nim pobytu zwróciłem uwagę na informację o tej świątyni znajdującą się na jej tablicy ogłoszeń. ? ?Liczne najazdy i pożary sprawiły ? przeczytałem w niej ? że nie przetrwało do dziś nic z pierwotnego, romańskiego wyposażenia opactwa Norbertanów w Witowie. Kościół jest późnobarokowy o jednolitym charakterze stylowym, trzynawowy, bazylikowy, z dwiema czworobocznymi wieżami w fasadzie zachodniej mieszczącymi między sobą kruchtę, a ponad nią chór muzyczny. Nawy trójprzęsłowe, prezbiterium prostokątne tej samej szerokości co nawa główna. W przedłużeniu południowym nawy bocznej jest Kaplica Krzyża wykonana w drewnie, do kaplicy prowadzą ażurowe, barokowe drzwi?.
Cudowny obraz
Po czym znajduje się dosyć szczegółowy opis wnętrza kościoła. Można się z niego dowiedzieć, że w prezbiterium i nawie głównej jest sklepienie kolebkowe z lunetami. Nawy boczne, to kaplice połączone arkadowymi przejściami. Znajdują się w nich boczne ołtarze św. Norberta, św. Małgorzaty, św. Augustyna i św. Eustachego. W polu środkowym ołtarza głównego umieszczony jest obraz przedstawiający Zwiastowanie Pańskie, uznany za cudowny od 1735 roku. ?Wyżej w glorii Gołębica, zaś nad nią Bóg Ojciec otoczony aniołkami. ?Przy ołtarzowych kolumnach stoją posągi czterech ewangelistów, natomiast w górze na kolumnach bocznych posągi św. Augustyna i św. Norberta. W prezbiterium po obu stronach są stalle oraz ambona ? loża opata. W północnej nawie bocznej chrzcielnica z marmuru z 1646 roku. Nad chrzcielnicą ? cytuję dalej ? Tryptyk św. Stanisława z 1585 roku ze scenami życia i męczeństwa świętych. Konfesjonały barokowe z obrazami św. Jana Nepomucena, św. Marii Magdaleny, Dawida i św. Małgorzaty.
Warto, choć niełatwo tu zajrzeć
Chór muzyczny, a na nim prospekt 32 głosowych organów z 1785 roku. Z uwagą, że ze względu na ogromne zniszczenie organy te od 1908 zastąpiono 12 głosowymi. Dalej: pod chórem od strony południowej zapiecki starych stall, a od strony północnej parapet chóru muzycznego z poprzedniego (tj. starszego, który został przebudowany) kościoła oraz sarkofagi biskupów norbertańskich z 1480 roku. Po przeczytaniu tej informacji zwiedzałem kościół już z podstawową wiedzą o tym, na co warto w nim zwrócić uwagę. Jest on w dni powszednie raczej rzadko odwiedzany. Zwłaszcza przez turystów, z których zapewne większość nie ma pojęcia o jego istnieniu. A zobaczyć tę świątynię, jak i pozostałości po starym klasztorze norbertanów, warto.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz