Ateny
Bizantyjskie i chrześcijańskie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Dokumentowanie chrześcijańskiej i bizantyjskiej historii Grecji było przeciwwagą dla zainteresowania okazywanego od połowy XIX w. przede wszystkim klasycznym starożytnościom Hellady.
Artefakty wczesnego chrześcijaństwa i dzieł bizantyjskiej architektury, malarstwa, rzeźby… towarzyszą nam w każdej cerkwi czy klasztorze i w muzeach.
Punkt obowiązkowy
Ateńskie Muzeum Bizantyjskie i Chrześcijańskie trzeba zwiedzić. Od 1930 r. mieści się w Willi Ilissia, w kompleksie wybudowanym w 1848 r. przez architekta Stamatisa Kleanthisa na zimową rezydencję Zofii de Marbois-Lebrun, księżnej de Plaisance. Willa prezentująca styl florenckiego renesansu, otoczona ogrodem, uchodzi za najpiękniejszy pośród gmachów, które w XIX wieku stanęły wzdłuż wytyczonej Alei Królowej Zofii (Leof. Vasilissis Sophias), a jej nazwa ? Villa Ilissia ? pochodzi od pobliskiej rzeki Ilissos, obecnie ukrytej, podziemnej.
Muzeum ustawowo powołane zostało w 1914 r., ale aż do 1930 r. korzystało gościnnie z sal i magazynów Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach. Jego pierwszym dyrektorem był w latach 1914-23 historyk, profesor uniwersytetu Adamantios Adamantiu.
Zasłużeni szefowie
Rdzeniem założycielskiej kolekcji były zbiory artefaktów sztuki wczesnochrześcijańskiej i bizantyjskiej, gromadzone przez blisko 30 lat przez Chrześcijańskie Towarzystwo Archeologiczne, założone w 1884 r. W gronie założycieli towarzystwa szczególną rolę odegrał archeolog, teolog George Lampakis (1854-1914), pełniący również funkcję sekretarza królowej Olgi.
W 1923 r. stanowisko dyrektora muzeum objął dotychczasowy kurator starożytności bizantyjskich George Sotiriou, który tę funkcję piastował do 1960 r. ? prawie czterdzieści lat. To były bardzo płodne dla muzeum lata. Ziściły się dążenia do uzyskania własnej siedziby oraz ? nadanie mu rangi muzeum narodowego.
30 tysięcy przedmiotów
W zbiorach muzeum znajduje się około 30 tysięcy obiektów, wczesnochrześcijańskich, bizantyjskich i postbizantyjskich, z okresu od III w. po czasy współczesne. Są kolekcje rzeźb, fresków, mozaik podłogowych, miniatur, inkunabułów, rękopisów, rycin, ceramiki, tkanin świeckich i kościelnych, szat liturgicznych haftowanych złotem, biżuterii, monet i ikon. Są tu pamiątki z klasztorów greckich, z diaspory greckiej, wysp, artefakty z terenu Bałkanów, z Salonik ? po tragicznym pożarze z 1917 r., z terenu Wielkiej Grecji i z obszaru Azji Mniejszej.
Kolekcje uzupełniają historyczne i fotograficzne archiwalia G. Lampakisa i G. Sotiriou dokumentujące historię towarzystwa i muzeum, pierwszych wystaw, ale również nieistniejące już często zabytki, z których pozyskiwane były muzealne skarby. Dają pojęcie o rozmiarach tej pełnej pasji działalności badawczej, i na terenie Grecji, jak również na Cyprze, Synaju, w Patriarchacie Aleksandrii i Konstantynopola.
W nowoczesnych wnętrzach
Od 2004 r. muzeum prezentuje swoje kolekcje w nowej, jasnej, przestronnej, wielopoziomowej powierzchni wystawienniczej ? 2000 m kw., którą stworzono budując ? na terenie willi ? podziemny ?labirynt? pomieszczeń ekspozycyjnych, spełniających wymogi współczesnego muzealnictwa. Zwiedzanie tego muzeum jest bardzo przyjemne wręcz komfortowe.
Jedną z najważniejszych i najbogatszych kolekcji Muzeum jest zbiór około 3000 ikon, prezentujących różne motywy ikonograficzne, uwiecznione na ikonach przenośnych (procesyjnych), dyptykach i tryptykach, fragmentach ikonostasu, skrzydłach carskich wrót.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz