Piwniczna Zdrój
Dzieje miasteczka nad Popradem
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W przywileju wystawionym 1 lipca 1348 roku, król Kazimierz Wielki zezwolił na założenie miasta w miejscu niezagospodarowanym, zwanym Piwniczna Szyja.
Wbrew legendom nazwa ta pochodziła nie od piwnic, gdzie rzekomo przechowywano węgierskie wina, lecz od wąskiego przesmyku między górami stanowiącego wejście do doliny Popradu. Nazwa Piwniczna Szyja była używana do 1838 roku. Miasto wznosi się na wzgórzu ponad Popradem.
Z barankiem w herbie
Zasadźcą miasta na prawie magdeburskim oraz pierwszym wójtem był wyznaczony przez króla mieszczanin sądecki Hanko. Herbem Piwnicznej był biały baranek z chorągiewką ozdobioną krzyżem. Po 1791 roku władze austriackie zmieniły herb dodając dwa lwy podtrzymujące tarczę z barankiem. Tarcza ozdobiona była dwugłowym orłem i koroną cesarską. Po 1945 roku powrócono do pierwotnego herbu.
Na uboczu historii
Niemal od samego początku miasto miało kościół parafialny i szkołę. Wzmianka o kościele jest z 1375 roku, a o szkole z XV wieku. Miasto nie miało warunków do rozwoju ze względu na niezbyt dobre położenie. Często też zdarzały się tu klęski żywiołowe: powodzie, epidemie, grabieże. Zabudowę drewnianą często trawiły go pożary. W 1410 roku miasto złupił i spalił Ścibor, wojewoda siedmiogrodzki. Sześćdziesiąt cztery lata później napadł na miasto Tomasz Tarczaj, pan węgierski. W osiemnastym wieku kilkakrotnie było niszczone przez oddziały rosyjskie, saskie, szwedzkie i prywatne wojska Lubomirskich. W lipcu 1770 roku po rozpoczęciu Konfederacji Barskiej, wojska austriackie zajęły starostwo spiskie i Piwniczną włączono do Królestwa Węgierskiego a w 1772 roku do Austrii.
Pierwsi letnicy
Mieszkańcy Piwnicznej Szyi zajmowali się uprawą ziemi i pasterstwem. Handlowali wyrobami własnymi i towarami przywożonymi z Węgier. Piwniczna przeżyła ożywienie gospodarcze na przełomie XVIII i XIX wieku. Wybudowano nową szkołę, przytułek dla ubogich, leśniczówkę, tartak miejski, młyny, folusz, papiernię, browar, cysternę na wodę i szpital. Istniała też duża fabryka mebli Rudolfa Wagnera. W roku 1885 przyjechali pierwsi letnicy, a sprowadził ich lwowski lekarz Juliusz Korwin Gąsiorowski. Zaczęto budować pierwsze pensjonaty. W latach 1874-76 wybudowano linię kolejową z Nowego Sącza do Muszyny, ale przystanek kolejowy zbudowano dopiero w 1908 roku. Teraz są w Piwnicznej dwa przystanki: Piwniczna Zdrój i Piwniczna. Szkoda że pociągów prawie nie ma.
Młode uzdrowisko
W 1906 roku w rynku wzniesiono murowaną szkołę. Po adaptacji w 1974 roku zrobiono w niej siedzibę Domu Kultury a nową szkołę wybudowano w Międzybrodziu ? dzielnicy Piwnicznej. W czasie okupacji hitlerowskiej, przez Piwniczną prowadziły drogi uciekinierów i kurierów ruchu oporu. Zginęło wtedy wielu mieszkańców. Charakteru miejskiego Piwniczna nabrała dopiero po 1954 roku. Wybudowano na Popradzie stałe mosty, założono sieć energetyczną i kanalizacyjną, wybrukowano Rynek. Po 1956 roku zaczęto wykorzystywać warunki klimatyczne i uzdrowiskowe. W 1998 roku miasto otrzymało urzędową nazwę: Piwniczna-Zdrój.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz