Hachpat
Klasztor „Piękny” choć bardzo leciwy
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Dzieje klasztoru, księstwa i w ogóle tego regionu świata, były zresztą bardzo burzliwe i wielokrotnie tragiczne, na opisywanie czego tu nie ma miejsca. Wspomnę tylko, że monastyr przeżył w 1233 roku najazd mongolskich hord Timura ? Tamerlana. Zaś w XV ?XVII w. wojsk otomańskich.
Klasztorna twierdza
W 1639 r. klasztor znalazł się pod władzą Persji, ale pokój, jaki wówczas zapanował, okazał się dla klasztoru dobrodziejstwem. Odzyskał on bowiem pozycję ważnego ośrodka oświaty i pisania ksiąg. To tu m.in. napisano i pięknie iluminowano w 1211 roku sławną Ewangelię Achpacką. Ponadto restaurowano stare teksty i księgi. W XVIII w. żył w nim, jako mnich, sławny poeta i pieśniarz (aszut) Sayat ? Nova (1712-95). Obecnie kompleks klasztorny składa się z wielu obiektów, z których 15 polecanych jest, na dużym planie informacyjnym przy wejściu, z tekstami w 5 językach, do zwiedzenia. 10 z nich znajduje się na terenie otoczonym jak twierdza, średniowiecznymi murami obronnymi. Zbudowano je w roku 1223. Pozostałe: ruiny kościoła z IV w., kościół Jgrashen, źródło i pustelnia mnicha określona w tekście angielskim jako św. Tiramair, zaś rosyjskim Matki Bożej, poza murami. Najważniejszą, a zarazem największą i najstarszą budowlą klasztorną jest wspomniany już kościół św. Nszan (Świętego Krzyża) z lat 972-991, z dobudówkami z lat 1185 i 1209. Jego wnętrze stanowi ogromna sala wsparta na kolumnach i nakryta kopułą. Zachowały się w nim resztki malowideł z początku XIII wieku w ołtarzu, z tekstami w językach ormiańskim i gruzińskim.
Co warto zobaczyć?
Na szczycie wschodniej fasady znajduje się, wspomniana już płaskorzeźba książąt Smbata i Kiurke (Gunghena). Spośród innych budowli tego zespolu klasztornego koniecznie trzeba zobaczyć też przynajmniej kościół św. Grzegorza Lusavoricza ? Oświeciciela zbudowany w 1105 roku i przebudowany w 1025 r. Ponadto niewielki kościół św. Hatanuszen z 1025 roku; wielką salę z 4 kolumnami ? największą średniowieczną w całej Armenii; bibliotekę z XI wieku, przebudowana w latach 1258-62, refektarz z połowy XIII w. i też już wspomniane nekropolie rodowe w kaplicach. Ale warto zobaczyć także pozostałe polecane obiekty. Zwłaszcza, że stoją one w większości tuż obok siebie na stosunkowo niewielkiej przestrzeni ? płaskowyżu na szczycie wzgórza. Całość jest ładnie utrzymana, stare ściany kamiennych budowli dużo jaśniejsze, niż w klasztorze Sanahin. Ciekawie wygląda też ten monastyr oglądany z dołu, przez pryzmat domów wsi, w której stoi.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- także o tym klasztorze w naszym portalu
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz