U św. Mikołaja w Rovaniemi zdecydowałem, że na pamiątkę z wyprawy kupuję fiński nóż. Nie jestem jakimś zagorzałym miłośnikiem noży – to pomysł raczej praktyczny.

Przez całe lata z jednej strony programowo nie przywiązywałem do noży żadnej wagi, z drugiej zaś, niestety, wielokrotnie brakowało mi na wyjeździe zwykłego porządnego noża. Takiego, żeby coś zastrugać, wydłubać, ciachnąć, skaleczyć się przy robocie, czy coś. Czyli jest okazja na „nóż z charakterem”.

Trafiamy do sklepu tuż przed zamknięciem – przyjemnie i kameralnie. Samoobsługa. Ceny od 50 euro. Fajne noże. Rozmaite kształty i fasony. Wszystkie sprawiają bardzo solidne wrażenie. Dużo noży przemysłowych – firma zaopatruje przetwórnie ryb. Noże dla nich mają bardzo wąskie i mocne klingi o różnych długościach i w kilku kontrastowych kolorach plastikowych rękojeści. W fabryce takie noże są ostrzone i dezynfekowane co kilka godzin – np. do 10. pracujemy niebieskimi, a potem żółtymi itd., żeby się nic nie pomyliło – głasnost i pierestrojka.

Ja waham się pomiędzy dwoma: piękna finka z rękojeścią z czeczotki, czyli brzozy syberyjskiej, w ręcznie szytej pochwie, wzorowanej na wyrobach Samów i – raczej nowoczesny duży solidny nóż z patentowym mocowaniem klingi w powlekanej gumą rękojeści. Wszystko robi bardzo solidne wrażenie. Nóż wychodzi ze skórzanej pochwy z lekkim kliknieciem. Bajer. Co wybrać? Dzwonię do kumpla, nożoluba: słuchaj, chcesz fajny oryginalny nóż fiński oprawiony w brzózkę? Dobra. I – tym sposobem biorąc jeden mam przyjemność kupowania dwóch.

Znajduję dolną półkę z napisem „drugi gatunek”. Ceny od 30 euro. I oba moje noże w tańszej wersji. Pytam panią przy kasie: dlaczego drugi gatunek, czy są jakieś wady? Nie, technicznie nie ma żadnych. Mogą być jakieś estetyczne, ale na większości nie widać. Faktycznie. Nic nie widać. To dziwny kraj!

Kombinuję z finką dla kolegi. – Psze Pani, a można od tego noża zamienić pochwę do tego? – Są z jednego rodzaju, ale odcień skóry lepiej pasuje do drewna… W końcu za 30 euro można trochę powybrzydzać, nie? I znów znane mi już spojrzenie pełne łagodnej nagany – Ale mam nadzieję, że Pan nie zamienił noży? – No jeszcze nie, dopiero mam zamiar… – To proszę mi dać oba, absolutnie nie można zamieniać! Noże są spasowane z „kaburami” w procesie produkcyjnym – proszę zobaczyć, każdy wyjmuje się lekko („klik”) ale odwrócony do góry nogami – trzyma się pewnie. Jak zamienimy… wypada. – No i proszę, jaka wiedza na temat. Kto by podejrzewał?

Kupujemy, dziękujemy.

Przeczytaj także...

Nepal. Jak kupowałem nóż armii Gurkhów

Autor: Cezary Rudziński

Być w Nepalu i nie przywieźć chociażby jednego sławnego noża-sztyletu khukri? To przecież najbardziej atrakcyjna pamiątka: tradycyjna broń nepalska, którą wolno wywozić nawet samolotem, byle nie w bagażu podręcznym. W sprawnej dłoni jest to niezwykle groźna broń.

Francja. Noclegi z pomysłem

Autorka: Anna Derecki

Turystyka to również nowości, mody, snobizmy. Prawdziwy wędrowiec nie szuka może dziwacznych pomysłów i snobistycznych mód, ale one istnieją. Rzućmy na nie okiem dla śmiechu. Oto kilka pomysłów na spędzenie zaskakującej nocy we Francji.

Helsinki. Suomenlinna – twierdza na wyspie

Autor: Erwin Jan Kozłowski

Obecna nazwa twierdzy Suomenlinna została wprowadzona dopiero wraz z ogłoszeniem niepodległości państwa pod koniec I wojny światowej. Wcześniejszą nazwę Sveaborg stosowali Szwedzi, którzy wybudowali twierdzę w XVIII wieku.

Poczytaj więcej o okolicy:

Sodankylä. Najstarszy kościół w Laponii

Inari. Pożegnanie z jeziorem

Saariselkä. Niech żyją renifery!

Sovintovaara. Z widokiem na wielką wodę